ทว่าผิดกับศรีอาภาที่โพล่งถามขึ้นทันทีด้วยความไม่พอใจ
“เจ้าสัวทำอย่างที่ลูกชายฉันบอกจริงๆ หรือคะ ทำได้ยังไงกัน เสียแรงที่ฉันอุตส่าห์นับถือครอบครัวของเจ้าสัวและเอ็นดูหนูแพท คนกันเองแท้ๆ ไม่น่าทำกันแบบนี้เลย” ไม่คิดเลยว่าคนใกล้ตัวจะร้ายที่สุด
“คุณแม่คะ...” พันธิตราบีบน้ำตาเรียกคะแนนความสงสาร หล่อนอยากจะแก้ตัว แต่ไม่รู้จะพูดอย่างไรให้ฟังขึ้น ในเมื่อหลักฐานชี้มูลความผิดก็เห็นอยู่ทนโท่
“อย่าเรียกฉันว่าแม่เลย ฉันไม่อาจเอื้อมหรอก” ศรีอาภาสะบัดหน้าหนี ท่าทีพลิกผันเป็นห่างเหินเย็นชาอย่างเห็นได้ชัด ยังดีที่พอจะยั้งปากทันไม่พูดตอกหน้าออกไปว่า
ฉันไม่อยากนับญาติกับคนขี้โกง!
“คุณศรีจะฟังความจากลูกชายข้างเดียว แล้วมากล่าวหาผมกับลูกอย่างนี้ไม่ถูกนะครับ เรื่องของธุรกิจใครดีใครได้คุณเองก็น่าจะรู้ ลูกค้าเขาอยากจะซื้อขายกับผมเพราะราคาที่ถูกกว่า ภิฌานเองก็ควรจะเข้าใจและยอมรับความต้องการของลูกค้าสิ จะมาโทษผ
