“ถ้าจะมีอะไรที่ทำให้ผมเสียใจคงเป็นเรื่องที่ผมทำให้คุณต้องลำบาก ผมรู้ถ้าเลือกได้คุณคงไม่อยากมีลูกกับผมหรอก เพราะอย่างนั้นความทุกข์ที่คุณได้รับตอนนี้มันเป็นเพราะผม ผมติดค้างคุณและลูกของเรา ผมอยากชดเชยให้คุณ ต่อไปถ้ามีเรื่องอะไรก็บอกผม อย่าเก็บเอาไว้คนเดียวเข้าใจมั้ย”
“...”
ธีริญนิ่งอึ้ง ภิฌานละเอียดรอบคอบมากกว่าที่เธอคิด เขาดักทางสิ่งที่เธอคิดและจะทำทุกอย่างด้วยคำพูดเพียงไม่กี่ประโยค ทำให้เธอพูดไม่ออก หัวใจก็ยิ่งสั่นไหวจนเผลอเลียริมฝีปาก เมื่อสบสานสายตาเห็นรอยยิ้มอ่อนละมุนที่น้อยครั้งมากที่เธอจะได้รับจากเขา
“ผมเป็นสามีคุณและตอนนี้เราก็กำลังจะมีลูกด้วยกัน ถ้าผมไม่ดูแลปกป้องแม่ของแกให้ดี แล้วจะเหมาะเป็นพ่อของลูกคุณได้ยังไง”
“แต่ฉันไม่ต้องการ คุณไม่จำเป็นต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ แค่บอกไปว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกคุณก็จบแล้ว แม่คุณคงไม่มายุ่งวุ่นวายกับฉันอีก”
สีหน้าของเขามืดครึ้มทันที ดุเธอเสียง
