เธอยิ้มเศร้าๆ อยากบอกเขาใจจะขาดว่าสิ่งที่เธออยากได้ก็คือคำว่า ‘รัก’ จากปากเขาไงล่ะ แต่เพราะรู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้ เธอจึงเลือกที่จะปฏิเสธเขาไปเสีย
“ขอบคุณที่คุณทำเพื่อลูกกับฉัน แต่คุณไม่จำเป็นต้องเสียสละขนาดนั้น ฉันรับไม่ไหวหรอกนะ”
เขาเชยคางเธอขึ้นแล้วก้มลงประทับจูบเต็มตื้น บดเคล้าคลอเคลียซุกไซ้มาที่ลำคอ แนบซบสูดดมกลิ่นกายสาวเข้าเต็มปอด เอ่ยกับเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่าทว่าเปี่ยมไปด้วยความห่วงหาอาทร
“ช่วงนี้ไปไหนมาไหนก็ระวังตัวหน่อย ดูแลตัวเองให้ดีๆ ส่วนเรื่องแม่ผมไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะจัดการเอง”
ธีริญพยักหน้ารับ ความรู้สึกหวาดวิตกที่หนักอึ้งพลันเบาโหวงเพราะคำปลอบประโลม แม้จะไม่รู้ว่าเชื่อเขาได้มากน้อยแค่ไหนก็เถอะ
“อืม...คุณสบายใจได้ ฉันไม่คิดจะหาเรื่องทะเลาะกับคนแก่หรอก ถ้าเลี่ยงได้ฉันจะเลี่ยง”
“ขอโทษนะ ผมไม่ดีเอง ไม่ได้คิดให้ละเอียดรอบด้านมากกว่านี้ เลยทำให้คุณไม่สบายใจ ถ้าแม่ผมไปหาคุณอี
