ธีริญเหยียดยิ้ม ละสายตาจากข่าวมองหน้าพวกเขาเรียงคน เธอเดาถูกเผง คนพวกนี้เป็นพวกเดียวกัน ภิฌานรวมหัวกับแม่เขาและบางทีคงรวมถึงพันธิตราด้วย หลอกลวงเธอได้อย่างเจ็บแสบที่สุด!
“ริญมาพอดี มานั่งข้างๆ ป้านี่มา” ศรีอาภาเอ่ยอย่างอบอุ่น ตบเก้าอี้ตัวข้างๆ นางที่อยู่ตรงข้ามกับภิฌานและผู้หญิงของเขา ดูอย่างไรก็จงใจให้เธอเผชิญหน้ากับพวกเขาชัดๆ
“ค่ะ” หญิงสาวกลืนก้อนฝาดเฝื่อนขมปร่าลงไปในลำคอที่ตีบตัน นานกว่าหลายอึดใจกว่าที่เธอจะปรับอารมณ์สีหน้าให้เรียบเฉยได้ ทั้งที่หัวใจโดนกรีดยับไม่มีชิ้นดี
“วันนี้แพทกับพี่ฌานขอมาฝากท้องบ้านคุณแม่สักมื้อ หวังว่าคุณริญคงไม่ถือนะคะ” พันธิตราถามยิ้มๆ เอื้อมมือไปกุมมือชายหนุ่มแนบแน่น ส่งประกายแววตาท้าทายเธออย่างได้ใจ
ธีริญฝืนยิ้มทั้งที่ยิ้มไม่ออก
“ไม่ต้องขอหรอกค่ะ ฉันไม่ใช่เจ้าของบ้าน”
“ถึงตอนนี้จะไม่ใช่แล้ว แต่ยังไงคุณริญก็เคยเป็นลูกสะใภ้บ้านนี้นี่คะ แถมตอนนี้ก็เป็นแม่ข
