บทที่ 1 ชีวิตคู่ที่เฉยชา 1
1017 คำ
ธีริญมองเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะอาหารสองซองด้วยแววตาที่ว้าวุ่น รู้สึกแสบตาเป็นพิเศษยามที่มองมัน บังเกิดความเจ็บปวดและแสนจะอึดอัดคล้ายมีคนมาบีบหัวใจจนหายใจไม่ออก
หญิงสาวนั่งนิ่งเป็นนานสองนาน ผ่อนลมหายใจที่หนักอึ้งซ้ำๆ ก่อนจะตัดสินใจหยิบใบแรกขึ้นมาเปิดดู เป็นเอกสารจากศาลให้ชดใช้ค่าเสียหายแก่เหยื่อที่ถูกบิดาของเธอคดโกง ในฐานความผิดเป็นบริษัทที่สร้างบ้านไม่ได้มาตรฐาน ทำให้เกิดการยุบตัว โครงสร้างแตกร้าวถล่มทับผู้อยู่อาศัยจนเสียชีวิต แม้บิดาเธอจะชิงจากไปแล้วด้วยอาการหัวใจวายเฉียบพลันเพราะทนแรงกดดัน รับความอับอายไม่ไหว แต่ความผิดที่ก่อไม่ได้หายไปด้วย เธอและแม่ที่เหลืออยู่ต้องชดใช้เยียวยาให้กับเหยื่อแทนท่านต่อไป
จากคนที่เคยร่ำรวยใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย ธีริญกลายเป็นคุณหนูตกยากทันที เธอต้องขายทุกอย่างที่มีเพื่อชำระหนี้ที่ไม่ได้ก่อ ทั้งบ้านที่อยู่มาตั้งแต่เกิดจนถึงอายุยี่สิบสี่ที่แต่งงานออกไป ที่ดินที่ครอบครัวซื้อเก็บไว้ ข้าวของมีมูลค่าถูกประมูลออกขาย แม้กระทั่งสินสอดก็ยังไม่เหลือ แทบจะสิ้นเนื้อประดาตัว ซ้ำร้ายยังต้องก้มหน้าสู้ทนต่อสายตาดูถูกเหยียดหยามว่าเป็นลูกคนขี้โกงยามที่ใครต่อใครมองมายังเธออีกเล่า...
ตอนนี้หนี้ทั้งหมดเหลืออยู่เพียงสามล้านบาท แต่เป็นสามล้านที่หายากเย็นเข็ญใจ ไม่ว่าจะหันหน้าไปพึ่งใครก็ถูกปฏิเสธ ทำให้เธอยิ่งกลัดกลุ้มคิดหนักเพราะเหลือกำหนดเวลาอีกเพียงสามหนึ่งเดือนเท่านั้น หากเธอยังหาเงินมาใช้หนี้ไม่ได้ คอนโดที่เธอซื้อไว้ให้มารดาอยู่ตอนนี้จะถูกยึดเอาไปขายใช้หนี้แทน ถึงตอนนั้นเธอกับท่านจะไปอยู่ที่ไหน คงไม่แคล้วต้องการเป็นคนเร่ร่อนไร้บ้าน ลำพังเธอไม่กลัวหรอก แต่จะไม่ยอมให้แม่ที่นับวันจะแก่ตัวลงทุกวันต้องมาพลอยลำบากไปด้วยเป็นอันขาด
ธีริญถอนหายใจอย่างไร้ทางออก พลางยกมือคลึงขมับเพราะปวดหัวตุบๆ เคลื่อนสายตามองไปยังซองเอกสารอีกซอง แล้วดวงตาก็ยิ่งแดงก่ำกว่าเดิมจนต้องรีบเบือนหน้าหนี นี่ก็เป็นอีกหนึ่งปัญหาที่หนักอกไม่แพ้กัน เผลอๆ จะใหญ่กว่าและเจ็บปวดมากกว่าเรื่องแรกอีกหลายเท่า
เธอท้อง!
‘ท้อง’ ทั้งๆ ที่สามีย้ำชัดว่าไม่ต้องการมีลูก พวกเรามีข้อตกลงกันอย่างชัดเจนตอนที่เขาถูกบังคับให้แต่งงานกับเธอ พ่อสามีอยากจะตอบแทนพ่อเธอที่เคยช่วยเหลือให้งานให้เงินตอนที่ธุรกิจประสบความลำบาก พอตั้งลำได้จึงขอร้องลูกชายให้แต่งงานกับเธอตามที่บิดาเธอเอ่ยปาก ด้วยท่านรู้ว่าเธอชอบเขามาก อีกทั้งดูหน่วยก้านแล้วก็ไม่เลว พ่อเธอคิดว่าภิฌานเป็นคนใช้ได้ สุขุม จริงจัง เอาการเอางาน น่าจะฝากฝังลูกสาวเพียงคนเดียวของท่านไว้ในมือเขาได้
ภิฌานไม่อาจขัดคำพ่อ จึงจำใจตอบตกลง แต่ตั้งกฎกับเธอว่าในระหว่างที่ใช้ชีวิตคู่ต่างคนต่างอยู่ ไม่ยุ่งเกี่ยวและห้ามก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของกันและกัน เรื่องเงินพูดชัดว่าของใครของมัน ค่าใช้จ่ายภายในบ้านทั้งหมดหารครึ่ง หลังจากครบสี่ปีแล้วเราสองคนจะหย่าขาดจากกัน
ตอนที่ได้ยินเธอทั้งอึ้งและยังนึกขำ เขาทำเหมือนคู่เราเป็นรูมเมตที่ต้องแชร์กันทุกอย่างกระนั้นแหละ ทั้งห้องพัก เรื่องกิน เรื่องนอน เรื่องเงินและเรื่องเซ็กส์มากกว่าจะเป็นผัวตัวเมียกัน ถึงอย่างนั้นเธอก็ยิ้มรับด้วยความเต็มใจ คิดเอาเองแบบโลกสวยว่าจะสามารถใช้ความรักความอบอุ่นละลายน้ำแข็งในใจของเขาได้
แต่หลังแต่งงานมาสามปี เธอเพิ่งรู้ว่าตัวเองเป็นแค่เด็กน้อย...
เอาแต่คิดเพ้อฝันถึงความสุขที่ไม่มีอยู่จริง ถึงภิฌานจะเป็นสามีเธอ แต่พวกเราอยู่ด้วยกันน้อยมาก ในหนึ่งสัปดาห์จะเจอกันแค่วันอาทิตย์เท่านั้น อีกหกวันที่เหลือมีเพียงเธอที่อยู่อย่างเดียวดาย นอนกอดหมอนห่มผ้าให้คลายเหงาแทนสามีที่ไม่รู้ว่าทำอะไรอยู่ที่ไหน ไม่รู้กระทั่งเขาเรียนจบจากที่ไหนหรือทำงานอะไร ได้แต่เดาจากชุดที่สวมใส่มักเป็นสูทเสมอ แถมยังเดินทางออกนอกประเทศเป็นว่าเล่น เขาน่าจะมีตำแหน่งใหญ่โตเป็นระดับผู้จัดการหรือผู้พนักงานระดับสูงของบริษัทใหญ่โตแห่งใดแห่งหนึ่ง ที่เหลือนอกเหนือจากชื่อกับนามสกุล เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยสักอย่าง
ทุกครั้งที่ภิฌานกลับมา ความสัมพันธ์ของเรามีเพียงเรื่องบนเตียงที่ดูจะเร่าร้อนเข้าขากันได้ดี แต่พอลงจากเตียงทุกอย่างก็กลับสู่ความเฉยชา เธออยากถามอยากรู้เรื่องของเขา พร้อมทั้งแบ่งปันเรื่อวราวของตัวเองให้เขาฟัง ทว่าเขาเอาแต่เงียบสร้างกำแพงกั้นเธอ ธีริญจึงไม่รู้ว่าควรจะพูดหรือวางตัวอย่างไร บรรยากาศระหว่างเราจึงมีเพียงความอึมครึมอึดอัดที่น่าปวดใจโอบล้อมไว้อย่างแน่นหนาตลอดสามปี
ชีวิตที่คู่ราบเรียบไร้สีสันเป็นสิ่งที่น่ารำคาญ!
เชื่อไหมว่าพวกเราไม่เคยทะเลาะกันเลยสักครั้ง อยู่ร่วมกันอย่างสงบ ภิฌานเป็นผู้ใหญ่ใจกว้างวางตัวดี ถึงจะเห็นว่าเธอชักสีหน้าเขาก็ยังคงนิ่ง ไม่มีการต่อว่าหรือตอบโต้ มีเพียงท่าทางที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาว ไม่มีความรู้สึกเสียด้วยซ้ำ เหมือนเธออยากบ้าหรือโมโหก็ปล่อยให้เธอบ้าไปคนเดียว ไม่เกี่ยวกับเขา เป็นแบบนี้นานวันเข้าเธอก็เจ็บจนชินชา คล้ายหัวใจจะตายด้านตามเขาไปด้วย
- ผู้เขียน
