ป๊ากับม๊าเคยขอไว้ว่าถ้าไปเรียนจบกลับมาต้องทำตามที่ท่านขอ ตอนนั้นจีนอยากเรียนทำอาหารมาก ไม่อยากเรียนบัญชี ไม่ชอบตัวเลข เลยตอบรับเพื่อให้ตัวเองได้ไปเรียน”
“พี่พลชักช้าจริงทำอะไรอยู่ แบบนี้ต้องให้คุณป้าหญิงเร่งไปขอ”
“ป๊ากับม๊าเหมือนขัดขวางพี่พล จีนไม่รู้จะทำยังไง สงสารพี่พลก็สงสาร แต่พี่ริวก็เป็นคนดี”
“พูดแบบนี้จีนมีใจให้พี่ริวเหรอ”
“ไม่ใช่นะดา ไม่ใช่” จิณห์จุฑารีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที
“จีนแค่สงสารเพราะพี่ริวเป็นคนดี แถมป๊ากับม๊าก็หวังให้จีนแต่งงานกับพี่ริว ให้ความหวังน้าเหมยลี่กับพี่ริวมากเอาการ”
“ความสงสารเป็นบ่อเกิดของความรัก”
“อาจไม่เสมอไป”
“แต่ตกลงจีนรักพี่ชายของดาแล้วสิ”
อาการหน้าแดงทำให้พิรันดายิ้มกว้าง
“พี่พลดูแลจีนดีมาก” จิณห์จุฑาพูดอายๆ
“แสดงว่าดาจะมีพี่สะใภ้แล้วสิ” พิรันดาหันมาหัวเราะชอบใจ
“บ้า! ชอบพูดให้จีนเขิน” จิณฑ์จุฑาเอื้อมมือไปหยิกแขนเพื่อน
“โอ๊ย! เจ็บนะจีน” แ
