“เปลี่ยนท่าได้ไหม ไม่เมื่อยหรือไง” เขารั้งสะโพกงอนงามให้หยุดนิ่ง สูดปากคล้ายกินพริกเผ็ดๆ เป็นกำ
“เมื่อยแล้ว”
พิรันดาตวัดทั้งมือและขากอดรัดเขาแน่นเหมือนลูกลิงน้อยแสนซน กายที่ประสานเชื่อมต่อลงล็อกแนบแน่น ดลรวีลุกจากเก้าอี้เดินเล่นบนระเบียงบ้าน
“อา... พี่ดลขา อืม... สะเสียวจัง”
พิรันดาตอดรัดรุนแรงขณะที่ชายหนุ่มพาเดินสูดอากาศสดชื่นรอบกาย ลมพัดเย็นสบายพัดโชยมาจากทะเลกระทบผิว ดีที่เป็นเวลาเกือบเย็นมากแล้ว ดลรวีที่สอดแขนเข้าใต้ข้อพับขา ยกกายอรชรขึ้นแล้วปล่อยลงกระแทกกับลำกายที่ชำแรกแทรกลึกอยู่ในกลีบเนื้อสาวแรงๆ เสียงครางระงมประสานกันลั่นผสมกับหยาดเหงื่อที่ผุดพรายทั่วร่าง
“พี่ดลเหนื่อยแล้ว” เธอกระซิบเสียงหอบๆ กัดใบหูเขาเป็นเชิงให้เขาหยุดก่อน
“เปลี่ยนท่าอีกสิ”
เขาพูดเสียงแหบพร่า พาภรรยาตัวน้อยแต่อวบอิ่มไปทั้งเนื้อทั้งตัววางบนขอบระเบียง พิรันดาตวัดขารัดเอวหนา ก่อนบ่นเสียงหอบๆ
“เมื่อยกว่าเด
