บทที่ 4 อวยได้คมจริง ๆ 1/2
1140 คำ
หญิงสาวเงยหน้ามองคนที่บอกว่ามันกินได้ร้องไม่เป็นภาษาอยากรู้จริง ๆ ว่ามันเสียวขนาดเขาต้องร้องดังขนาดนั้นเลยเหรอ
แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็สู้สุดใจ ด้วยการแลบลิ้นออกมาแตะตรงปลายความใหญ่ยาวอวบอ้วนตรงกลางกายของเขา สองมือเล็กช่วยกันเคล้าคลึงพวงสวรรค์สองลูกที่ตอนนี้มันเต่งตึง อยู่ตรงโคนเสากระโดงเรือที่ขยับไปขยับมาราวกับมันโยกโคลงยามคลื่นทะเลซัดสาด
นี่สินะสวดมนต์เข้าวัดแล้วได้ตัวเหี้ย แค่คิดกินเหล้าแล้วก็เคล้าคลึงทำให้ชีวิตดูสนุกไปอีกแบบ เธอไม่คิดว่าการเป็นคนดีจะพบกับคนดี ถ้าอย่างนั้นทำอะไรก็ได้ที่มีความสุขขอแค่ไม่แย่งผัวชาวบ้านก็พอ
คิดได้ดังนั้นสองมือของเธอช่วยกันเคล้นช่วยกันคลึงทั้งรูดหนังหุ้มปลายของเขาจนส่วนนุ่มสีชมพูอ่อนมีรอยหยักตรงปลายเผยอออกมาให้เธอเห็น ตรงหัวนั้นมีรูเล็ก ๆ มีน้ำออกมาด้วยเธอไม่รอช้าที่จะลิ้มรสมัน
แพล่บ!
เมื่อลิ้นร้ายของรวิวรรณแตะตรงส่วนที่เสียวซ่านที่สุดชายหนุ่มก็ครางเสียงต่ำในลำคออีก สองมือขยุ้มผ้าห่มบนเตียงแน่น ผ่อนคลายความเสียวและทรมาน
เขาชักจะชอบเธอเข้าแล้วสิ
“รวิ...จะให้พี่ตายคาปากหรือไง” ถ้อยคำตัดพ้อไม่จริงจังนักเปล่งออกมา แล้วเธอกลับยิ้มให้เขาราวกับคนไม่รู้เรื่องรู้ราว ท่าทางไร้เดียวสานั้นมัน...
“ของพี่รสชาติหวาน ๆ มัน ๆ นะคะ”
“อวยเก่ง”
“อยากอวยคมมากกว่าค่ะ”
อื้อหือ เขาแทบหลั่งทันทีที่ได้ฟังคำสองแง่สองง่ามของเธอ จนชักไม่มั่นใจแล้วว่านี่คือผู้หญิงที่บอกว่ายังซิงจริงไหม ขณะที่คิดโดยไม่ทันตั้งตัว เธอก็กดปากลงมาดูดเลียตรงปลายของเขา ทำเอาคนที่ได้กับได้อย่างเขาไปแทบไม่เป็น
“โอ๊ย...ยาหยี...อื้ม...อย่าให้ฟันครูดมันนะ เดี๋ยวมันเจ็บ”
‘ยาหยี’ แค่อมนี่เรียกยาหยีเลยเหรอ ถ้าขึ้นให้เรียกอะไรหนอ เธออยากรู้จริง ๆ
“อืม...” เธอตั้งอกตั้งใจอมอย่างดี แค่เขาเรียกแค่นี้ก็กระชุ่มกระชวยหัวใจ จากคนที่หัวใจแห้งผากเพราะขาดรัก ตอนนี้รู้สึกเหมือนใจฟูเต็มอก
สองมือของเธอรูดช่วยขึ้นลงช่วยรีดลำท่อนใหญ่อันแข็งแกร่งนี้ให้ปลดปล่อยความอัดแน่น โดยที่ปากของเธอก็ชักเข้าซักออกไปด้วย
พันแสงนอนขยับเอวขึ้นลงตามจังหวะของเธอเพื่อให้ลำท่อนนั้นลึกเข้าไปลึกสุดโคน จนเธอเริ่มไอหน้าดำหน้าแดงรู้สึกสงสาร แต่ว่าความเสียวตรงหน้านั้นทำให้เขาเห็นแก่ตัว
รวิวรรณตั้งใจทำอย่างดี หมายหลอกล่อให้เขาติดในทะเลเพลิงสวาทของตัวเองจนโงหัวไม่ขึ้น แน่นอนหากเทียบกันระหว่างพันแสงกับไอ้ตัวเหี้ยนั่น พี่พันแสงของเธอดีกว่า รวยกว่าหลายเท่า แต่ติดอย่างเดียว
ติดที่เขาไม่เอาเธอไง จนเธอต้องมาเอาเขาก่อนแบบนี้ คิดแค่ว่าผู้ชายคงเห็นเรื่องเซ็กส์เป็นเรื่องธรรมดา ไม่มีค่าอะไร ผิดกับผู้หญิงอย่างเธอ ต่อให้แรดร่านยังไงเธอก็อยากได้คนที่ปักใจรักฝังลึกเข้าไปในร่างกาย อย่างพันแสงสักครั้ง
สาบานว่าชาตินี้ อีรวิจะไม่ลืมบุญคุณเลยทีเดียว!
“อืม...หยี...อืม...หยี...พี่จะแตกแล้วหยี...อย่าเพิ่ง” เขาไม่อยากเป็นไก่อ่อนแตกก่อนสาว แต่ทว่าสาวจอมดื้อคนนี้ไม่ยอมละริมฝีปากจากลำท่อนอันใหญ่ที่แสนภาคภูมิใจของเขาเลย
โอ๊ย...เสียว...ใจจะขาด...
เสียงจ๊วบจ๊าบกลืนกินลำท่อนของเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย จนท้ายที่สุดเขาก็ปลดปล่อยเข้าไปในปากของเธอ พร้อมกับหอบหายใจ ดวงตาปรือฉ่ำมองเธอพร้อมกับขยับลุกขึ้นไปที่หัวเตียงหยิบเอากระดาษทิชชูออกมาหวังให้เธอคายออก แต่เมื่อหันกลับเท่านั้นภาพที่เห็นทำเอาเขาแข็งเป็นลำขึ้นอีกครั้ง
ภาพที่เขาเห็นคือยายตัวแสบรวิวรรณกลืนน้ำของเขาลงคอไปหมดไม่พอยังเอานิ้วมาดูดที่มันหกเลอะนิ้วอีก ทำให้เขายิ่งตื่นตะลึง
“กะ...กะ...กลืนเหรอ!” เสียงตะกุกตะกักเอ่ยพร่า แต่สายตาไร้เดียวสาที่มองมาพร้อมกับทำหน้าฟินกับรอยยิ้มนั่นมัน…
“ก็หนังเอวีเขาชอบกลืน ไม่ใช่ว่าต้องกลืนหรอกเหรอ” เธอเอียงคอถามเขา แต่ทำให้เขาแทบคลั่ง
“หยี...น่ารักเกินไปแล้ว”
หยี...หยีอีกแล้ว รวิวรรณคล้ายอยากตายคาอกบี๋เลยคืนนี้ แต่ยังไม่ทันได้คิดอะไรเขาก็ทะลึ่งพรวดมารวบตัวเธอเข้าไปนอนเอาหมอนหนุนที่สะโพกให้สูงขึ้น นิ้วแกร่งเกี่ยวแพนตี้ตัวจิ๋วออกมายิ่งเห็นว่ามันเป็นแบบลูกไม้จีสตริงทำเอามือของเขาสั่นระริก
เขายกมันขึ้นสูดดม กลิ่นฟีโรโมนของหญิงสาวมันช่างเย้ายวนใจเขาเสียจริง
ให้ตายเถอะ เขาหลงสาปสาวของรวิวรรณเสียแล้ว!
เสียงสบถไม่เป็นภาษาของพันแสงเปล่งออกมา เขาจับสองขาให้อ้าออกเห็นกลีบสวยของเธอที่มันปิดสนิทจนมือไม้สั่น นิ้วหยาบของเขาปาดรูดไปตามรอยแยกที่ปิดทำให้หญิงสาวกระตุกราวกับโดนของร้อนก็ไม่ปาน
‘ไม่เคยมีใครสัมผัสตรงนี้ แม้แต่อดีตของเธอก็ตาม’
“พะ...พี่แสง...อื้อ” เธอรู้สึกคันยิบ ๆ ตรงร่องแต่เมื่อพยายามเบียดขาเข้าชิด กลับโดนเขาจับอ้าออกตามเดิม
“อย่าหุบ...มันสวยมาก” ภาพตรงหน้างดงามจับตาเขาที่เคยผ่านผู้หญิงมายังไม่เคยเจอสวยเท่านี้มาก่อน ทั้งขาวแล้วภายในร่องที่เห็นวับ ๆ แวม ๆ นั่นก็อมชมพูเสียจนเขาแทบหยุดหายใจ
“หยี...สวยมากเลย” เขาไม่เคยเสียอาการกับผู้หญิงคนไหนขนาดนี้ ปกติบนเตียงเขาดุดันไม่เคยอ่อนหวานเรียกใครเหมือนคนรักเช่นนี้เลย แต่กับรวิวรรณมันเหมือนปลดล็อกบางอย่างในใจออกไป
“พี่แสง...”
“เรียกบี๋สิครับ”
ตายแล้วรวิวรรณดับแสงก็วันนี้ อ่อนปวกเพราะคำหวานของเขาเนี่ยแหละ ไปอยู่ไหนมาตอนบอกรักทำไมร่างนี้ไม่โผล่ออก ตอนนั้นอะไรเข้าสิงเอ่ย...?
- ผู้เขียน
