บทที่ 17 เปิดใจ 2/2

880 คำ

"ไม่สวยก็ต้องเหนื่อยหน่อยค่ะ” “ใครบอกสวยกว่านี้ก็นางฟ้าล่ะ” พบคนอวยเมียหนึ่งอัตรา เธอชอบเขาก็ตอนนี้แหละอวยเก่ง “ทำไมเมื่อสองปีก่อนถึงไม่รับรักคะ...ให้รวิคบกับคนไม่ดีตั้งสองปีเสียเวลาชะมัด!” เธอว่าพลางบ่น แล้วก็อยากรู้ด้วยว่าตอนนั้นเขาคิดอะไรอยู่ ทำไมถึงเลือกจะปฏิเสธแบบไม่เหลือเยื่อใยเลยด้วยซ้ำ จำได้ว่าร้องไห้เป็นเผาเต่าอยู่ตั้งหลายวัน “พี่ขอโทษครับ” พันแสงเอื้อมมือไปจับมือของเธอไว้ ยอมรับว่าตอนนั้นเขาเองที่คิดน้อย เห็นเธออยู่บ้างตามงาน แต่ไม่คิดว่าเธอจะชอบเขาจริงจัง “ตอนนั้นคิดว่ารวิเป็นผู้หญิงเหมือนผู้หญิงทั่วไป ที่เข้าหาเพราะอยากได้” “ตอนนี้ก็อยากได้นะคะ ไม่เข้าหาก็แปลว่าไม่อยากนะ พี่แสงเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า” ใครไม่อยากได้เขาบ้างล่ะ โปรไฟล์หรูขนาดนี้ เรียกได้ว่าต้องสอยดาวลงมาเลยล่ะ แต่แล้วไงใครแคร์ “พี่หมายถึง อยากได้เงินของพี่ คนมีเงินเนื้อหอม ลองพี่ไม่มีเงินดูสิ ผู้หญิงที

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม