ตอนที่ 22
ผัวเมียการละคร
ลี่เซียนเอ่ยกับเขาแบบกลั้นยิ้ม พวกเขาจะสามารถแฝงตัวเข้าไปในเมืองของศัตรูได้โดยไม่มีปัญหาหรือไม่ ขึ้นอยู่กับโชคของพวกเขาแล้ว
"ไปได้"
หลังจากผ่านประตูเมืองมาได้ ทั้งสองจึงพากันเดินไปตามถนนแคบ ๆ ที่เต็มไปด้วยผู้คน กลิ่นหอมของอาหารจากร้านค้าริมทางลอยมากระทบจมูก ไป๋ลี่เซียนหันไปมองตามกลิ่นที่หอมโหยหวนก่อนจะเดินตามกลิ่นนั้นไปช้า ๆ มาหยุดอยู่หน้าร้านบะหมี่ร้านหนึ่ง ยืนอยู่ครู่ใหญ่สายตาจ้องมองไปที่ลูกค้าที่นั่งทานบะหมี่ในร้านจนดวงตาเป็นประกาย
"เจ้าหิวงั้นหรือ งั้นไปหาอะไรกินก่อน"
พระชายาไม่ตอบอะไรเธอทำเพียงใช้มือตบไปที่มือของเขารัว ๆ หลายที เพียงไม่นานก็มีชายชราเจ้าของร้านเดินมาที่ทั้งสองด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
"แม่นาง พ่อหนุ่ม นั่งก่อน ๆ"
"เถ้าแก่.. คือว่าข้ากับสามี.. เอ่อ.. ไม่มีเงินเจ้าค่ะ"
"เป็นคนต่างถิ่นงั้นหรือ ไม่เป็นไรหากเจ้าหิวก็มากินที่นี่ได้ตลอดข้าไม่ถือสา
