ตอนที่ 23
ลำบากเจ้าแล้ว
"อะ.. ซือซือ ข้า.. ข้าหายใจไม่ออก"
ไป๋ลี่เซียนมองไปที่หน้าประตู เห็นเงาดำวิ่งออกไปทันทีที่เธอโอดครวญ
"เจ้านี่ช่าง"
"สามี.. ท่านก็แสดงให้เนียนเสียหน่อยนะเจ้าคะ"
"รบกวนฮูหยินโปรดชี้แนะ"
"ดูจากการแสดงของท่านแล้ว อืม.. ท่านนอนฟุบกับโต๊ะไปเสียเถอะ"
ผ่านไปไม่นานได้มีเสียงฝีเท้าเดินมาใกล้ก่อนที่ประตูจะเปิดออก เผยให้เห็นเงาของแม่ทัพที่ยืนอยู่พร้อมรอยยิ้มเหยียดหยันเมื่อเห็นสภาพของทั้งคู่
"ขออภัยที่ต้องมาเยี่ยมกลางดึก แต่ข้าเพียงอยากรู้ว่ารสชาติอาหารของข้าเป็นยังไงบ้าง"
หลงเยี่ยนหลับตานอนนิ่งฟุบอยู่ตรงนั้น ส่วนลี่เซียนทำทีเป็นร่างกายอ่อนแรงมือกำอกเสื้อแน่นเหมือนกำลังทรมานจากพิษ แม่ทัพศัตรูหัวเราะสะใจ
"ดูเหมือนว่าข้าจะได้คำตอบที่ต้องการเสียแล้ว"
"ข้าไม่เข้าใจ.. เหตุใดท่านต้องทำ ชะ.. เช่นนี้"
"เดี๋ยวแม่นางก็จะเข้าใจ"
เขาพูดจบได้หันไปสั่งทหารที่เดินตามเข้ามาอีกสองค
