“ปา” จนถูกเรียกเป็นครั้งที่สอง ปาลินปั้นให้เฉยเมยที่สุด แล้วหน้าหันไปมองคนที่ยืนห่างออกไปแค่ก้าวเดียว
“มาผิดชั้นหรือเปล่า” เพราะฝ่ายโฆษณาจะอยู่ชั้นล่างถัดไป แต่ศรุตที่ตั้งใจมาหาปาลินส่ายหน้ารัวเร็ว
“รุตตั้งใจมาหาปา”
“มีอะไร”
คนไร้เยื่อใยถามกลับไปเหมือนมะนาวไม่มีน้ำ ปาลินท่องจำให้ขึ้นใจ ในวันที่ได้รู้ความจริง รู้จักความเลวที่พวกเขาทั้งสองร่วมกันกระทำ เธอเจ็บปวดแค่ไหน เธอจะไม่มีวันลืม
“ปาเปลี่ยนไปมากเลยนะ” ศรุตขยับเท้าเข้ามาใกล้ ในขณะที่ปาลินยิ่งถอยออกห่าง
“มีอะไรก็พูดมาเถอะ ปาจะรีบกลับ”
“รุตได้ข่าวมาว่าเดี๋ยวนี้ปาเลื่อนขั้นจากเลขาไปเป็นเด็กของเจ้านาย... ไม่จริงใช่ไหม”
คนถามมีแววตาตัดพ้อแกมน้อยใจ โดยไม่รู้เลยว่าปาลินมองภาพนั้นด้วยความเวทนา เธอไม่แปลกใจหรอกหากเขาจะคิดเช่นนั้น เพราะที่ผ่านมาตีรณาก็ใส่ร้ายเธอ จนมีเรื่องให้ทะเลาะกับศรุตกันอยู่บ่อย ๆ ตอนนั้นก็ไม่รู้สาเหตุ แต่ตอนนี้เธอ
