“คืนนี้ฉันจะให้เธอพักก็ได้” เขากระซิบบอกชิดริมหู
“แต่คืนต่อไปเธอต้องตามใจฉันนะ” คนที่ดีใจลิงโลดเมื่อสักครู่ถึงกับห่อไหล่อย่างสิ้นเรี่ยวแรง ทำเอาชายหนุ่มหัวเราะชอบใจ
“ไปทำงานเถอะ”
เขาก้มลงจูบหน้าผากมนแผ่วเบา ชลธรนึกอึ้งตัวเอง เพราะเขาไม่เคยทำแบบนี้กับผู้หญิงคนไหน ทุกคนล้วนจบลงที่เตียงแล้วแยกย้าย ไม่เคยต้องทะนุถนอม ไม่เคยต้องอ่อนโยน แต่กับคนในอ้อมกอดเขากลับหวงและห่วงอย่างบอกไม่ถูก
ปาลินลุกยืนได้สำเร็จ เธอสำรวจเสื้อผ้าหน้าผม เพื่อไม่ให้เป็นที่ครหาจากคนข้างนอกไปกว่านี้ ส่วนหนึ่งก็เพื่อรักษาชื่อเสียงของเขาด้วย
“เย็นนี้กลับบ้านพร้อมกันนะ”
“ไม่ได้ค่ะ” เธอรีบตอบออกไปโดยไม่เสียเวลาคิด
“ทำไม หรือเธอมีนัด” สีหน้าเป็นกังวลของหญิงสาว ทำให้เขาลุกขึ้นยืนแล้วอ้อมโต๊ะมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
“เมื่อไหร่จะเลิกสนใจคนพวกนั้น”
“ก็เพื่อตัวคุณเองนะคะ ลำพังตัวปาไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ ปาเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา
