“คุณชลคะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าค่ะ ปล่อยปานะคะ” แต่ดูเหมือนคำขอร้องของเธอจะไม่เป็นผล นอกจากจะไม่คลายวงแขนแล้ว เขายังรัดเธอแน่นขึ้นกว่าเดิม
“อยากย้ายโต๊ะทำงานของเธอมาไว้ในห้องของฉันจัง”
“ไม่ดีแน่ค่ะ” เธอรีบค้าน
“ปล่อยได้แล้วค่ะ”
หญิงสาวดูนาฬิกา ตอนนี้เที่ยงสิบนาทีแล้ว เธอมีเวลาในการเตรียมตัวอีกยี่สิบนาทีจะถึงเวลานัดที่เขาบอก แต่หากเขายังไม่ปล่อยมือ เธอจะกลัวว่าเที่ยงครึ่งก็คงจะไม่ได้เดินทาง นานวันเข้าชลธรก็เหมือนเด็กน้อย แต่ก็น่ารักในสายตาเธอ... เธอชอบเขาในอิริยาบถแบบนี้ มากกว่าตอนเป็นเจ้านายลูกน้องกันจริง ๆ เสียอีก
“ขอกอดอีกที สร้างขวัญและกำลังใจก่อนไปเจอลูกค้า”
ไม่ใช่แค่กอด แต่เขายังจูบเธอเป็นของแถมอีกต่างหาก กว่าทั้งสองจะผละออกจากกันได้ ก็มีอีกคนเข้ามายืนตรงกลางห้องเสียแล้ว
“คุณพ่อ!” ชยุตดูอึ้งไปไม่น้อย เขามองบุตรชายและผู้ช่วยเลขาสลับไปมา
“เธอออกไปก่อนเถอะ” ชายหนุ่มรีบปล่อยมือแล้วพ
