แม้จะยังไม่ได้ยินคำตอบ แต่เธอก็รู้ดีอยู่แล้ว จันทร์สุดาคือสิ่งที่น่ารังเกียจที่สุดของชลธร เขาคงพร้อมจะเขี่ยผู้หญิงคนนั้นออกไปให้พ้นทาง นั่นก็รวมถึงตัวเธอด้วย ปาลินยืนมองสำรวจตัวเองหน้ากระจก ฝืนยิ้มให้ตัวเอง แต่จู่ ๆ น้ำตาก็ไหล เวลาที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับเขาแค่เดือนเศษ ทำไมถึงได้ผูกพันราวกับอยู่กันมาสักห้าปี เธออดใจหายไม่ได้ ทว่าน่าเสียดายที่เธอไม่มีโอกาสล่วงรู้เลยว่าวันสุดท้ายของตัวเองคือวันไหนกัน
“เรียบร้อยแล้วใช่ไหม”
หลังจากสำรวจตัวเอง แต่งแต้มแป้งบาง ๆ ลงลิปสติกสีอ่อนอีกนิดหน่อย ปาลินก็กลับมาที่โต๊ะของตัวเอง ซึ่งมีชลธรยืนกอดอกรออยู่แล้ว
“ค่ะ” หญิงสาวแสร้งทำเป็นเหมือนไม่ได้ยินอะไร
“ไปกันเถอะ”
หญิงสาวตามหลังเขาไป ในขณะนั้นอำนาจก็เดินสวนกับเธอ ปาลินแค่ทำความเคารพและอดที่จะมองตามหลังผู้สูงวัยไปไม่ได้ สายตาของเธอเจ็บปวดไม่น้อย เมื่อเห็นอำนาจหายเข้าไปในห้องทำงานของชยุต
“เป็นอะไรหรือเปล
