“ไปหาคุณพ่อด้านในกันค่ะ”
ม่าเหมี่ยวแทรกตัวกั้นกลางระหว่างเขาและเธออย่างตั้งใจ ปาลินแค่ยิ้มแล้วส่ายหน้ากับการกระทำของเด็กน้อย ดูจากสายตาแล้วเด็กคนนี้น่าจะอายุสิบเจ็ดสิบแปด แต่การกระทำและการแต่งตัวนั้นดูแก่แดดเกินควร กางเกงที่สวมใส่อยู่นั้นทั้งสั้นทั้งรัดจนแทบจะเห็นแก้มก้น เสื้อครอปสั้นจนเกือบจะเห็นใต้ราวนมตามสมัยนิยม ไหนจะการแต่งแต้มสีสันบนใบหน้า ถ้าไม่บอกว่าเขาพามาหาลูกค้า เธอคงคิดว่ากำลังเดินตามเจ้าหน้าที่ดูแลฟาร์มนกแก้วที่ไหนสักแห่ง
ปาลินสังเกตสีหน้าตกใจไม่น้อยของคนที่โต๊ะอาหาร ถ้าเดาไม่ผิดสองคนนั้นคงเป็นพ่อกับแม่ของคนที่เสนอตัวดูแลชลธรอย่างไม่ยอมห่างในตอนนี้ อีกคนที่ดูมีชั้นเชิงคงเป็นนายหน้า การพูดคุยกันระหว่างนั้นล้วนแต่เป็นเรื่องการซื้อขายที่ดินทางใต้ เธอลอบสังเกตว่าความสุขุมที่เขาแสดงออกมานั้นสยบลูกค้าได้อย่างง่ายดาย ชลธรดูจะมีราศีในการต่อรองมากกว่าเสียอีก แม้ว่าการพูดคุยจะดูสบาย
