“เธอยังป่วยอยู่ ยังดื่มกาแฟไม่ได้”
“อย่ามาหลอกปาเลยค่ะ ปาไม่ใช่เด็กแล้วนะคะ อีกอย่างปาไม่ได้เป็นอะไรมากเสียหน่อย” หญิงสาวยกแก้วนมขึ้นจรดริมฝีปากตัวเอง ค่อย ๆ จิบลิ้มรสชาติของมัน ก็ไม่แย่เท่าไหร่
“คุณชลมีเรื่องเครียดเหรอคะ” ดูจากสีหน้าและแววตาเขาก็รู้ เธอไม่ได้คิดไปเอง ทว่ามันอาจจะไม่ใช่เรื่องของเธอ
“เรื่องงานนิดหน่อยค่ะ”
หญิงสาวยกมือขึ้นจับแก้วนมเพื่อให้ความอุ่นซึมผ่านมายังร่างกายของเธอ สายตามองไกลออกไปตรงหน้า เสียงไซเรนของรถวิ่งเข้าออกกันหลายคันติด ผู้คนในที่นี่ดูจะเฉย ๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้น อาจจะเพราะบ่อยจนชิน ก็คงเหมือนเธอที่รับรู้เรื่องราวของเขามาบ่อย แม้ครั้งนี้จะเกิดขึ้นกับตัวเองแต่ก็ทำใจยอมรับมันไม่ได้อยู่ดี
“เรื่องของเราจะจบลงยังไงเหรอคะ”
เธออดไม่ได้ที่จะอยากรู้ความคิดจากเขาในขณะนี้ คนถูกถามเลิกคิ้วสูงมองมายังคนตัวเล็กที่ไม่ยอมสบตาด้วย เขาไม่แน่ใจว่าเธอได้ยินอะไรมา
“แล้วเธอ
