ทันทีที่บานประตูเปิดออก ร่างบางก็โผเข้ากอดชายหนุ่มด้วยความคิดถึง ชลธรถึงกับแปลกใจแต่ก็โอบกอดปาลินไว้ พร้อมกับวางมือมือลงบนศีรษะเล็ก วันนี้เรารีบไปจัดการเรื่องของเบญจา ผลการตรวจเป็นที่น่าพอใจมาก เบญจาหายจากโรคร้ายแต่คุณหมอยังไม่วางใจ จึงมีการนัดเช็คทุก ๆ เดือน แม้ผู้สูงวัยจะอิดออดเบื่อมาโรงพยาบาล แต่เมื่อหยิบยกเอาชื่อหลานสาวสุดที่รักขึ้นมาเท่านั้น ก็ตบปากรับคำอย่างดี สร้างความโล่งใจให้กับผู้ติดตามอย่างแจ๋มไม่น้อย คุยกับคนแก่บางครั้งเหตุผลก็ใช้ไม่ได้ เขาเข้าใจดี เพราะบิดาก็น้อยเสียที่ไหน
“เป็นอะไรหรือเปล่า”
ปกติแล้วปาลินไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เธอมักจะวางตัว เป็นเขาเสียเองที่จะแกล้งหญิงสาวด้วยการลากมากอดมาจูบเมื่อมีโอกาส
“เปล่าค่ะ ปาแค่คิดถึงคุณ”
ใบหน้าเศร้ายังคงซุกลงกับแผงอกกว้าง สูดกลิ่นกายหอม ๆ ของเขาให้เต็มปอด โอกาสใกล้ชิดกับเขาลดน้อยลงทุกวินาที ตักตวงได้ก็ควรจะรีบ
“ไม่เป็นอะไรแน
