“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวศศิไปดูเองก็ได้ รบกวนคุณปาช่วยยกกาแฟไปให้ศศิสองที่ด้วยนะคะ ของศศิเอาเป็นน้ำตาลหนึ่งครีมหนึ่งนะคะ ส่วนของคุณชลขอเป็นกาแฟดำค่ะ”
ศศิหันมาส่งยิ้มให้ ก่อนจะเดินเฉิดฉายไปทางห้องทำงานของชลธร ปาลินได้แต่มองตามแล้วถอนหายใจ เธอวางกระเป๋าไว้ในลิ้นชักที่โต๊ะ จากนั้นก็จัดแจงชงกาแฟตามคำสั่ง เช้า ๆ อย่างนี้ป้าแม่บ้านคงยุ่ง อะไรที่เธอทำได้ก็ช่วยทำกันไป
“ขออนุญาตค่ะ”
หญิงสาวถือถาดที่วางแก้วกาแฟเข้ามาด้านใน เธอต้องชะงักงันเหมือนขาตายอยู่ชั่วขณะ เมื่อไม่รู้ว่าจะเอาอย่างไรกับชีวิตดี จะเดินต่อไปเหมือนไม่รู้ไม่เห็น หรือจะหันหลังกลับแล้ววิ่งไปให้เร็วที่สุด เมื่อร่างบางของคนที่เพิ่งเจอกันกำลังนั่งคร่อมอยู่บนกายแกร่ง โดยไม่ได้สนใจว่าใครจะเข้าใครจะออกสักนิด
“ตายแล้ว! ขอโทษทีนะคะคุณปา”
ศศิภายิ้มหวานเมื่อผละออกจากชลธรอย่างเสียดาย หญิงสาวจัดแจงเสื้อผ้าหน้าผม และไม่วายหันไปส่งยิ้มให้กับเจ้าข
