“มีอะไรก็ว่ามาเถอะ” ปาลินนั่งลงที่พื้นพรม จัดหนังสือที่โต๊ะกลางให้เป็นระเบียบเรียบร้อย
“ตีเล่าให้เราฟังว่าถูกเจ้านายของปาไล่ออก” ปาลินไม่ได้สนใจในคำถามนั้น เพราะรู้ว่าศรุตก็รู้คำตอบดีอยู่แล้ว
“เราไม่อยากรู้หรอกว่าเรื่องอะไร แต่มีเรื่องหนึ่งที่เราคิดว่าปาต้องอยากรู้...” ศรุตลองเชิง ทว่าปาลินกลับเงียบงันไม่เป็นที่ถูกใจคนพร้อมจะเล่าสักเท่าไหร่
“ช่วงที่เราหายหน้าหายตาไปจากปา เพราะเราโดนซ้อม” คราวนี้ทำให้หญิงสาวหันมาสนใจคนในสายได้สำเร็จ
“เราคิดว่าคนที่ออกคำสั่งคงจะเป็นเจ้านายของปาอีกเช่นกัน”
“ไม่จริงหรอก คุณชลไม่ใช่คนแบบนั้น”
“ปาจะเชื่อเราหรือไม่เชื่อก็ได้ แต่เราเชื่อว่าเขาเป็นคนสั่ง” ศรุตกำโทรศัพท์ไว้แน่นมือ มั่นใจเพราะเขาแอบได้ยินคนที่รับโทรศัพท์พูดว่า คุณชลสั่งว่าแค่สั่งสอนพอ
“ปา... ปาจะใช้ชีวิตอยู่กับพวกมาเฟียอย่างนั้นเหรอ ยายก็แก่มากแล้ว ถ้าเกิดปาทำอะไรไม่ถูกใจเขาขึ้นมา ยายจะอยู่ยัง
