เธอไม่อาจโกหกคนเป็นยายได้อีก การโกหกเพื่อให้ท่านสบายใจ โดยที่การกระทำสวนกับความจริงนั้น เธอไม่อยากทำ
“ปารักคุณชลใช่ไหมลูก”
หญิงสาวเงียบและปล่อยให้น้ำตาไหลริน เบญจาถอนหายใจแล้วลูบศีรษะของหลานสาว แม้ว่าเวลาจะผ่านมากี่ปี ทุกคนก็ย่อมจำรักแรกของตัวเองได้ดี บางคนโชคดีหน่อยก็สมหวัง บางคนก็ผิดหวังตั้งแต่ยังไม่ทันได้ลงสนาม ยุคสมัยเปลี่ยนไป การปฏิบัติตัวต่างกัน แต่ความทรงจำที่ฝังลึกอยู่ในใจมันชัดเจนเสมอ เบญจาไม่คิดจะห้ามปรามหลานสาวให้ตัดใจหรือทำใจ ของแบบนี้ไม่เจอกับตัวเองก็ไม่มีวันเข้าใจ
“ถ้ารักเขา ปาก็ควรไปบอกเขานะลูก” ปาลินส่ายหน้า
“ปาไม่เหมาะสมกับเขาเลยค่ะ อีกอย่าง...” เธอกลืนเรื่องราวที่เธอกับเขาได้ตกลงกันไว้หายไปในลำคอ
“พ่อแม่เขากีดกันเหรอ” ปาลินนิ่งเงียบเลยทำให้เบญจาเดาทางได้ถูก
“พวกนั้นคงไม่รู้สินะว่าปาน่ะหลานยาย ยายน่ะรวยแค่ไหน”
จากที่ยิ้มเศร้าก็ต้องเปลี่ยนมาเป็นฉีกยิ้มกว้าง หญิงสาว
