“โอวัลตินร้อนสักแก้วนะ เช้านี้มาแกยังไม่กินอะไรเลย”
ปาลินพยักหน้า มองตามแผ่นหลังของเพื่อนสนิทที่หายไปทางซอกตึกร้านขายเครื่องดื่มเจ้าประจำ ที่เธอกับเพื่อนสนิทฝากชีวิตไว้เกือบทุกเช้า โดยปาลินนั้นถูกให้นั่งรออยู่ด้านหน้าของบริษัท
“ปา” เสียงที่คุ้นหูดังขึ้นด้านหลัง ปาลินถอนหายใจก่อนจะหันกลับไปมอง
“ทำไมปากลับมาไม่บอกรุตสักคำ รุตมารู้เอาเกือบเย็น ปาใจดำมากเลยนะ” ปาลินวางสีหน้าเรียบเฉย เขารู้ว่าเธอกลับมากรุงเทพเอาเกือบเย็น แสดงว่านั่นคือเวลาที่ชายหนุ่มตื่นนะสิ
“ยายดูจะไม่สบายใจด้วยที่รู้ว่าปาหนีรุตกลับก่อน”
เขาหยิบยกเอายายของเธอมาอ้าง ปาลินลุกขึ้นยืนเพราะไม่อยากจะอยู่ตรงนี้ต่อ แต่เธอยังไม่แข็งแรงดีพอ ทำให้เกือบเซล้มลงไปแต่ศรุตได้รับร่างบางไว้ได้ทัน ประจวบเหมาะกับรถหรูสัญชาติอังกฤษเข้ามาจอดพอดี หญิงสาวตัวชาวาบและดึงดันตัวออกจากอ้อมกอดของศรุต แต่ดูเหมือนเขาจะรู้และไม่ยอมปล่อยง่าย ๆ
ชลธรลง
