“ผู้หญิงดี ๆ ที่ฉันหาให้แกก็ไม่เอา ทำไมชอบนักวะกับไอ้พวกผู้หญิงที่จ้องจะจับแก”
“เธอไม่ได้จะจับผม ผมต่างหากที่จะจับเธอ... อยากจับเธอไว้ ขังไว้ให้อยู่กับผมตลอดไป” เขานั่งพิงโซฟาเงยหน้าขึ้นมองเพดาน
“แกเมามากแล้วนะตาชล”
“ผมไม่ได้เมา ผมแค่เสียใจ ทำไมผมถึงไม่รั้งเธอเอาไว้”
เขายังคงพูดไม่เลิก อำนาจที่ยืนก้มหน้าอยู่เงยหน้าขึ้นสบตากับเจ้านายผู้สูงวัยกว่า ริ้วรอยแห่งความกังวลเด่นชัดในแววตาคู่นั้น ยามที่มองบุตรชายของตัวเอง
“ผมยอมแล้ว... ถ้าคุณพ่อจะเอาคุณสุอะไรนั่นไว้ ผมจะไม่ขัดแล้ว เพราะผมเข้าใจ” ชยุตยกยิ้มที่มุมปาก เขาไม่ได้ดีใจเลยสักนิด แต่กลับผิดหวัง
“แกอยากให้ฉันเขี่ยผู้หญิงคนนั้นไปไกล ๆ ตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมแกถึงยอมฉันล่ะ”
“เพราะผมเข้าใจดีว่าใคร ๆ ก็อยากอยู่ใกล้กับคนที่เรารักให้มากที่สุด”
“นี่อย่าบอกว่าแกรักพนักงานคนนั้นนะ ไอ้ชล... ตื่นขึ้นมาพูดกับฉันให้รู้เรื่องก่อนสิวะ ไอ้ชล!” ช
