“แกจะบอกยายยังไง”
แม้จะยังหาคำพูดดี ๆ ไม่ได้ แต่เธอเชื่อว่าความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย แต่อย่างไรเสียก็คงต้องเก็บเอาไว้ก่อน เพราะสุขภาพของยายสำคัญสุดในตอนนี้
“แกจะกลับบ้านเมื่อไหร่”
“พรุ่งนี้เช้า ฉันว่าจะกลับพร้อมรถที่ไร่ ส่วนข้าวของพวกนี้” เธอมองไปรอบ ๆ ห้อง โชคดีที่ปาลินไม่ใช่คนช่างซื้อเธอมีแต่ของที่จำเป็นเท่านั้น
“คงให้พี่แจ๋มมาจัดการให้”
ค่ำคืนนี้ทั้งสองเลยได้นอนด้วยกัน พูดคุยถึงเรื่องราวในอดีตอีกครั้ง ณิชชยาคิดหาวิธีจนหลับไป แต่ปาลินยังนอนไม่หลับ เธอพลิกตัวไปมาสุดท้ายก็ลุกขึ้นนั่ง เปิดกระเป๋าที่เก็บของมาจากคอนโดของเขา หยิบเอาภาพถ่ายของชลธรที่ติดมาด้วยใส่กระเป๋าถือใบเล็ก ที่พรุ่งนี้จะพากลับไปบ้านไร่ด้วยกัน
“ฟื้นแล้วเหรอครับ”
อำนาจที่อยู่ในห้องครัวทำมื้อเช้าให้เจ้านาย กลิ่นอาหารลอยแตะจมูกพร้อมด้วยกาแฟร้อน ๆ ที่ถูกนำมาเสิร์ฟ เมื่อชลธรนั่งลงที่เก้าอี้บาร์ พลางสลัดศีรษะเบา ๆ ไล่ความง่
