EP. 13
1074 คำ
“ไง เกือบมีผัวอีกคนแล้วไหมล่ะ”
เขาดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้เธอ ก่อนจะเดินอ้อมไปฝั่งคนขับ แต่ก็ต้องเปลี่ยนใจวกกลับไปกระทืบไอ้ชั่วนั้นอีกหลายครั้ง แล้วขึ้นรถขับออกไปอย่างคนไม่หายแค้น ทางด้านปาลินก็เอาแต่ร้องไห้มาตลอดทาง ทั้งตกใจและขวัญเสียกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทั้งคู่นิ่งเงียบไม่มีใครพูดอะไร ไม่ถามอะไร มีเพียงเสียงถอนหายใจ และเสียงสะอื้นที่ดังขึ้นเป็นระยะเท่านั้น
เมื่อรถจอดสนิทเขาจึงถอดเสื้อสูทตัวนอกคลุมให้เธอ แล้วโอบกอดพาเธอเข้าไปในอาคารหรู แต่กระนั้นทุกสายตาก็ยังมองมาอย่างสนใจ กระทั่งได้สบตากับชลธรเข้า ต่างคนต่างหันหนีราวกับกลัวจะต้องคำสาป
ปาลินถูกประคองมานั่งลงบนโซฟาตัวสีขาว แม้จะรูปลักษณ์ใกล้เคียงแต่เธอก็รู้ว่ามันคือคนละตัวกัน อีกทั้งยังไม่มีรอยเปื้อน เธอก็ยิ่งแน่ใจ
“น้ำอุ่นสักแก้วไหม” น้ำเสียงเขาอ่อนลงกว่าตอนแรก หญิงสาวพยักหน้า เขาจึงเดินไปรินน้ำอุ่นมายื่นให้เธอ
“ขอบคุณนะคะที่คุณกลับมาช่วย”
ชลธรก็ไม่ได้ตั้งใจจะกลับมา แต่เพราะเขายังมีความเป็นคนอยู่บ้าง เขาคิดผิดที่ปล่อยให้เธอลงค่อนข้างเปลี่ยว จึงยูเทิร์นรถกลับมา และทันได้เห็นไอ้สารเลวนั่นแบกบางสิ่งบางอย่างอยู่บนไหล่ของมัน จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากปาลิน
“รู้ใช่ไหมถ้าฉันไปช้ากว่านี้จะเกิดอะไรขึ้น” คนถูกถามพยักหน้า
“ปาคงมีผัวเพิ่มอีกคน” คนฟังชะงักไป จะขำก็ขำไม่ออก จะสงสารก็หมั่นไส้เกินกว่าจะเห็นใจ
“ขอบคุณคุณชลอีกครั้งค่ะ”
แล้วเธอก็สะอื้นร่ำไห้จนตัวโยน คนที่ยืนดูอยู่ถึงกับถอนหายใจ แล้วหย่อนตัวนั่งลงข้าง ๆ เธอ ก่อนจะคว้าศีรษะได้รูปมาแนบซบลงที่แผ่นอกกว้าง แม่กวางน้อยก็รู้งานโอบกอดรอบเอวไว้แน่น แล้วปล่อยโฮอย่างคนขวัญเสีย
ร่างบางหลับปุ๋ยไปแล้วหลังจากที่เสียน้ำตาอยู่พักใหญ่ ชลธรเก็บอ่างแก้วและผ้าเช็ดหน้าผืนบางไปไว้ในห้องน้ำ เขากลับมานั่งมองคนสิ้นฤทธิ์ รอยฟกช้ำดำเขียวเกิดขึ้นใหม่บนกายเธออีกหลายรอย อีกทั้งรอยบาดเป็นทางยาว น่าจะเกิดจากหญ้าแหลมคมบริเวณนั้น เห็นแล้วยังรู้สึกเจ็บใจไม่หาย
“ครับ” ชลธรหยิบโทรศัพท์ออกมาคุยที่ด้านนอก เพราะเกรงจะปลุกคนที่เพิ่งหลับไปให้ตื่นขึ้นมา
“ผมจัดการเรียบร้อยแล้วครับ มันก็ไอ้กุ๊ยข้างถนนธรรมดา ๆ นี่แหละครับ แต่คดีเพียบ... ทั้งชิงทรัพย์ ทั้งวิ่งราว ที่ร้ายแรงสุดก็ข่มขืนเด็กหกขวบ แต่ออกมาจากคุกได้ปีกว่าแล้วครับ” อำนาจได้รับข้อความจากเจ้านายให้เป็นคนมาจัดการเรื่องนี้แทน
“ทำยังไงก็ได้ ให้มันไม่ได้ออกมาทำร้ายใครได้อีก”
เขากรอกคำสั่งลงไปด้วยน้ำเสียงเครียด สายตาผินมองไปทางประตูห้องที่ปิดสนิท หากเขาไม่ได้กลับมาช่วยทุกอย่างจะจบลงอย่างไร แค่คิดว่ามันกล้าแตะต้องตัวของผู้หญิงของเขา ก็อยากจะชักมีดจ้วงแทงมันสักร้อยแผล หรือไม่ก็... ยิงมันสักพันนัด เอาให้ร่างพรุนเป็นเศษอาหารให้พวกแร้งได้รุมทึ้งกันให้สนุก
กลิ่นอาหารหอมโชยลอยเข้ามาแตะจมูกปลุกคนที่ยังหลับอยู่ให้ลืมตาตื่น ปาลินขยับตัวเพียงเล็กน้อยก็รับรู้ได้ถึงความปวดร้าวไปทั้งกาย ภาพทรงจำอันโหดร้ายที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทำให้เธอนึกกลัว เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ เกาะพราวทั่วใบหน้า ลำคอแห้งผากริมฝีปากซีดเซียว หากชลธรไม่กลับมาช่วย ตอนนี้เธอจะมีสภาพเช่นไร มือบางยกขึ้นลูบหน้าลูบตาตัวเอง และยังนึกขอบคุณโลกใบนี้ที่ยังต้อนรับให้เธอได้มีชีวิตอยู่ต่อ
หญิงสาววาดขาลงจากเตียง ค่อย ๆ เกาะผนังห้องไปทีละก้าวจนถึงด้านนอก ทุกอย่างดูเงียบสงบราวกับไม่มีคนอยู่ด้วย แต่บนโต๊ะอาหารนั่น... ปาลินลอบกลืนน้ำลายเมื่อสัมผัสกลิ่นหอมยวนใจ พยาธิในท้องก็เริ่มทำงานร้องประท้วงหนักจนเธอต้องวางมือกุมไว้ เธอมองหาเจ้าของห้องแต่ก็ไม่เจอ
‘กินข้าวแล้วกินยาด้วย’
กระดาษโน้ตวางไว้อยู่บนโต๊ะ เธอเหลือบมองถุงยาที่เพิ่งได้มาจากเมื่อคืน มันอยู่ในสภาพปกติมาก อันที่จริงเธอคิดว่ามันน่าจะหายไปแล้ว ไหนจะกระเป๋าถือใบเก่าที่วางอยู่บนเก้าอี้ ปาลินรีบเปิดดูข้างใน ของทุกอย่างยังคงอยู่ครบ ทั้งกระเป๋าสตางค์ กุญแจห้อง และโทรศัพท์ เธอค่อยโล่งอก ลำพังเงินมีอยู่ไม่กี่พันบาทหรอก แต่มีนยุ่งยากในการขอทำเอกสารใหม่ทั้งหมดต่างหาก
เมื่อมั่นใจแล้วว่าไม่มีใคร เธอก็ไม่อาจทานทนต่อสิ่งเรียกร้องในท้องได้อีก ปาลินจัดแจงล้างหน้าล้างตาบ้วนปากแล้วตักกินอาหารตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อย เธอลูบท้องวนไปมา เมื่อข้าวต้มกุ้งชามใหญ่หมดลงในพริบตา หญิงสาวมองชามที่ว่างเปล่าแล้วหวนนึกถึงยาย... ผู้หญิงคนเดียวที่รักเธอด้วยความบริสุทธิ์ใจ ต่อให้เธอคิดถึงยายแค่ไหนก็คงกลับไปให้ท่านเห็นในสภาพนี้ไม่ได้ โหนกแก้มเป็นรอยฟกช้ำเด่นชัด คงเกิดขึ้นเพราะมันทุ่มตัวเธอทิ้งลงในพงหญ้า แล้วก็ที่บริเวณท้องน้อย มีรอยช้ำทั้งเขียวทั้งม่วงเป็นจ้ำ ๆ คนปวดไปตามเนื้อตัวมองดูสภาพเสื้อผ้าของตัวเอง แล้วก็เพิ่งสังเกตว่ามันไม่ใช่เสื้อผ้าของเธอเลยสักชิ้น เสื้อเชิ้ตตัวโคร่งสีขาวจะเป็นของใครไปไม่ได้นอกจาก...ชลธร ว่าแต่ตอนนี้ผู้ชายคนนั้นไปไหนเสียแต่ก็ดีเหมือนกันเพราะเป็นโอกาสดีที่เธอจะได้กลับไปในที่ของตัวเอง
- ผู้เขียน
