EP. 02
1079 คำ
“คุณชลอยากคุยกับคุณ แต่พรุ่งนี้ท่านมีบินตอนเจ็ดโมงเช้า ก็เลยอยากให้คุณไปเจอที่คอนโดเพื่อสอบถามเรื่องราวด้วยตัวเอง... คุณสะดวกไหม”
คนได้ฟังระบายยิ้มอย่างมีความหวัง แม้มุมปากจะบวมช้ำจากการทะเลาะวิวาท งานดีเงินดีใครก็ต้องการ เธอและใคร ๆ ต่างก็มีความฝันที่จะได้ทำงานกับยักษ์ใหญ่แห่งวงการบ้านและคอนโด อย่าง ‘วานิชกิตติกุลพร็อพเพอร์ตี้’
“สะดวกค่ะคุณอำนาจ”
“คุณยังเก็บคีย์การ์ดสำรองที่ผมให้ไว้ใช่ไหม”
เมื่อมีเอกสารด่วน ถ้าอำนาจไม่ว่าง เธอก็ต้องเป็นคนนำไปให้ชลธรที่คอนโด ไม่ว่าจะดึกดื่นแค่ไหนก็ตาม หญิงสาววางลูกประคบลงบนจานรอง ก่อนจะเอื้อมหยิบคีย์การ์ดสำรองที่ผู้สูงวัยถามหา
“เก็บไว้อยู่ค่ะคุณอำนาจ”
“ดีครับ”
“คุณอำนาจคะ...”
“ครับ”
“คือ... ปามีโอกาสที่จะได้กลับไปทำงานอีกไหมคะ”
เธอรักงาน รักที่นี่ รวมถึงรักเพื่อนร่วมงานบางคนด้วย ใจหายไม่เบาที่โดนไล่ออกสายฟ้าแลบ ถึงจะทำผิดเหมือนกันแต่อีกคนกลับได้รับการยกเว้น... ไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย พนักงานระดับล่างอย่างเธอจะไปเรียกร้องสิทธิ์จากใครที่ไหนได้ คิดแล้วก็น่าน้อยใจ
“ก็คงต้องแล้วแต่คุณชลน่ะครับ”
อำนาจเองก็ไม่ได้มีอำนาจเหมือนชื่อ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเจ้านายกำลังคิดทำอะไรอยู่ แต่ไม่ว่าเรื่องอะไรก็แล้วแต่หากมีชื่อของจันทร์สุดา... ภรรยาลับ ๆ ของชยุต เจ้านายหนุ่มไม่เคยปล่อยผ่านแม้แต่เรื่องเดียว เรียกว่าเป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาร่วมสิบปี และก็ไม่มีทีท่าว่าจะลงรอยกันได้
“ขอบคุณคุณอำนาจมากนะคะ ปาจะรีบไปค่ะ”
ปาลินเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดเรียบร้อยตามสไตล์ของเธอ กระโปรงยาวเลยเข่า เสื้อเชิ้ตตัวโคร่ง และแว่นตากรอบหนาสีดำที่ขาดไม่ได้ เธอยืนหมุนตัวเองในกระจกอีกครั้ง อารมณ์เหมือนสัมภาษณ์งานครั้งแรก เธอได้งานนี้มาแบบเหลือเชื่อ ทั้งที่วันนั้นมีคู่แข่งเกือบยี่สิบคน แต่เขากลับเลือกเธอเป็นผู้ช่วยเลขาของรองประธานบริษัท หญิงสาวกุมสร้อยพระที่ยายมอบให้เป็นของขวัญรับปริญญาไว้มั่น ตั้งจิตอธิษฐานขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี แม้จะเกิดในยุคปัจจุบันที่สั่งสอนให้เชื่อในวิทยาศาสตร์และสิ่งที่พิสูจน์ได้ แต่บางครั้งคนเราก็ต้องการที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ
เสียงคีย์การ์ดแตะลงบนแผ่นเครื่องอ่าน ตามมาด้วยเสียงปลดล็อกประตู มือบางผลักบานประตูอย่างเบามือ แล้วขยับเข้าไปด้านใน ทว่ากลับไม่เจอชลธรนั่งที่โซฟาเหมือนทุกครั้ง ก่อนเสียงน้ำที่ดังมาจากห้องน้ำในห้องนอนจะแว่วกระทบหู ปาลินใจเต้นแรงเมื่อจินตนาการว่าเจ้านายสุดหล่อกำลังอาบน้ำ หญิงสาวตบแก้มตัวเองเรียกสติ และพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้ฟุ้งซ่าน คำตอบที่เตรียมเอาไว้คร่าว ๆ เมื่อคิดว่าจะต้องตอบคำถามกำลังเลือนไปจากสมอง เธอทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาสีขาวตัวใหญ่ สำรวจข้าวของเครื่องใช้ของเขาอย่างถือวิสาสะ เป็นโอกาสดีที่จะได้ชื่นชมของสวย ๆ งาม ๆ และทันสมัย การตกแต่งห้องคุมโทนเทาดำขาวให้ความรู้สึกลึกลับและน่าค้นหาเหมือนตัวเขาไม่มีผิด เพราะสิ่งตรงหน้าน่าสนใจมากกว่า เธอจึงไม่รู้ว่าตอนนี้เจ้าของห้องเสร็จธุระเรียบร้อยแล้ว และตอนนี้เขาก็ยืนกอดอกมองเธอจากด้านหลัง
เสียงกระแอมในลำคอทำให้ผู้มาเยือนเด้งตัวจากเก้าอี้หันมาตามเสียง แล้วดวงตากลมโตก็ปะทะกับร่างสมส่วนภายใต้เสื้อคลุมอาบน้ำเพียงตัวเดียว สาบเสื้อที่พัดพลิ้วแยกออกจากกันตามแรงลมจากแอร์คอนดิชันเนอร์ เผยให้เห็นลอนกล้ามเนื้อแข็งแกร่งอย่างคนรักสุขภาพและออกกำลังกายสม่ำเสมอ
“เธอจะมองฉันอีกนานไหม” คำท้วงติงยิ่งทำให้ปาลินประสาทเสีย ลนลานจนทำอะไรไม่ถูก มือบางยกขึ้นพนมไหว้ เมื่อนึกได้ว่าตัวเองละเลย
“สะ... สวัสดีค่ะคุณชล”
น้ำเสียงเธอติดตะกุกตะกักทุกครั้งที่ได้สนทนากับเขา... กับหนุ่มหล่อผู้สมบูรณ์พร้อมอย่างชลธร ถ้าจำไม่ผิด... เธอเข้ามาทำงานกับเขาจวนจะครบหนึ่งปีเต็ม แต่ก็ยังหวาดกลัวเขาไม่น้อย ผิดกับผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่ผ่านไปแค่สามวันก็เล่นหูเล่นตาแพรวพราวหวังสบาย แต่เขาไม่เคยคิดทำตัวเป็นสมภารกินไก่วัด ด้วยเกรงว่าจะมีปัญหาเรื่องการปกครองตามมา
“เชิญนั่งสิ”
ชายหนุ่มอ้อมเก้าอี้ตัวเล็กทางซ้ายมือมาทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้ตัวเดียวกับที่หญิงสาวนั่งอยู่ก่อนหน้า ทำให้ปาลินเลือกที่จะขยับตัวไปนั่งลงบนตัวเล็กแทน เพราะมันไม่เหมาะสมหากเธอจะตีตัวเสมอคนเป็นนาย
“วันนี้ปาส่งดอกไม้... ดอกลิลลี่สีขาวผสมดอกคาเนชั่นสีชมพูไปให้คุณกวางแล้วนะคะ ส่งน้ำหอมโจมาโลนกลิ่นที่คุณน้ำหวานชอบ แล้วก็ส่งชาแนลคอลเลกชันใหม่ล่าสุดให้คุณศศิค่ะ”
หญิงสาวรายงานการทำหน้าที่ของตัวเองให้เขารับรู้คร่าวๆ ปกติแล้วเธอจะรายงานให้อำนาจฟัง แล้วเลขาผู้อาวุโสจะไปบอกคนเป็นนายอีกทอดหนึ่ง
“ชาแนลเลยเหรอ” เขาเลิกคิ้วขึ้นสูง มองคนตรงหน้าที่นั่งตัวเล็กลีบแทบจะฝังตัวเข้าไปในเก้าอี้
“วันนี้วันเกิดคุณศศิค่ะ”
เพราะเป็นวันสำคัญ ปาลินจึงเลือกของราคาแพง ด้วยคิดว่าเธอคนนั้นเป็นถึงผู้หญิงของเจ้านาย อำนาจอนุญาตให้เธอตัดสินใจได้เองว่าคนไหนเหมาะสมกับอะไร และนั่นคืองานสำคัญอีกงานหนึ่งที่เธอต้องรับผิดชอบ รวมถึงต้องเรียนรู้อุปนิสัยใจคอผู้หญิงของเจ้านายทุกคน แต่กระนั้นของทุกชิ้นที่เธอเสนอ ก็ผ่านสายตาของอำนาจ และผ่านการอนุมัติตามลำดับเพื่อป้องกันการทำงานที่ผิดพลาดในทุก ๆ ครั้ง
- ผู้เขียน
