“พี่…ขอโทษนะ” เสียงทุ้มเอ่ยบอกยังร่างเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยแววตาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดมากมายที่จุกอยู่ภายในอก น้ำอิงที่ได้ยินแบบนั้นก็เม้มปากแน่น ก่อนจะตัดสินใจเงยหน้าเอ่ยบอกยังคนที่อยู่ตรงหน้า
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่เองก็ไม่ได้ตั้งใจ”
“เราคงรู้สึกไม่ดีไปกับมัน…”
“อิงมีหลายเรื่องให้คิดค่ะ อย่าคิดว่าทั้งหมดคือความผิดของพี่คนเดียวเลย” เรียวปากบางเอ่ยบอกยังร่างสูงที่อยู่ตรงหน้าด้วยน้ำเสียงใจดีพร้อมส่งยิ้มบาง ๆ ให้กับเพลย์บอยหน้าหล่อ มาร์คัสที่เห็นแบบนั้นก็ยิ่งรู้สึกไม่ดีอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งเห็นรอยยิ้มของหญิงสาวที่ควรจะมีความสุขมากกว่านี้…
“ยังไงก็ขอบคุณพี่มาร์คัสมาก ๆ เลยนะคะ เดี๋ยวอิงขอตัว…”
“เดี๋ยวพี่ไปส่งเอง”
“ไม่เป็นไรค่ะ อิงกลับเองได้ แค่พี่มาร์คัสวนรถพามาที่โรงพยาบาลนี้ ก็เกรงใจมาก ๆ แล้วค่ะ”
“พี่ไปส่งได้ ไปกันเถอะ” พูดจบ เพลย์บอยหนุ่มก็เดินนำร่างบางที่ยืนอยู่ตรงไปยังรถคันห
