เช้าวันต่อมา…
ตึก
ตึก
เสียงเท้าของหญิงสาวสี่คนพากันเดินตรงเข้าไปยังภายในห้องโถงอาหารด้วยท่าทีมีความงัวเงียอยู่เล็กน้อยกับการต้องตื่นเช้าเพื่อมาเข้ารับประทานอาหาร โดยขณะที่เดินอยู่นั้น
“อุ๊ย วันนี้ยัยน้องนั่นเป็นคนดูแลเหรอ” เสียงเมญ่าถามขึ้น ทำให้โบกี้ แสตมป์ เบย์ที่ยืนกำลังเดินเข้าไปหันมอง ก่อนจะเห็นน้ำอิงกำลังยืนส่งยิ้มให้กับทุกคนอยู่ด้วยใบหน้าสดใส
“เห็นแล้วจะอ้วก” เมญ่ายังคงพูดต่อ เบย์ที่เห็นจึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยเช่นกัน
“ว่าไม่ได้ ถ้าไม่ได้ยินที่พี่เมญ่าเล่าให้ฟัง เขาดูเนียนมาก สดใสเหมือนวาวาเลยจริง ๆ ดูอ่อนต่อโลก ไม่สู้คน” เบย์เอ่ยออกมาตามความคิด เพราะน้ำอิงดูมีท่าทีเหมือนเพื่อนเธอไม่มีผิด แถมไม่มีหลุดท่าทีใด ๆ ออกมาเลย
ถ้าคนจะเข้าใจว่าเป็นผู้หญิงใสซื่อ…ก็ไม่แปลก
แสตมป์ที่ได้ยินก็นิ่งปรายตามองยังร่างเล็กของรุ่นน้องสาวเพียงเล็กน้อย
“ไปกันเถอะ” เจ้าของใบหน้าเรียวสวยเอ่ยพลางผละควา
