“สวัสดีค่ะ”
“อืม หวัดดี” เจ้าของใบหน้าหล่อพยายามทำท่าทีเป็นปกติขานรับคำทักทายยังรุ่นน้องสาวที่ยืนอยู่ พร้อมกับมองตามแผ่นหลังสวยของอดีตแฟนที่เดินหนีออกไป
“เอ่อ เดี๋ยวพี่…” ทว่ายังไม่ทันที่เรียวปากหนาจะเอ่ยขอตัว
“พี่คนนี้ใช่ไหมคะ” ดวงตาคมก็ต้องชะงักไปกับคำถามที่ได้ยิน
“หือ?”
“ที่คืนนั้นพี่คิดว่าอิงเป็นพี่เขา…”
“ครับ” สุดท้ายคนตัวสูงก็จำต้องพยักหน้าตอบกลับตามตรง
“ถึงว่า…”
“?”
“พี่เขากับเพื่อน ๆ เขาดูไม่ค่อยชอบอิง…”
“มันไม่ใช่แบบนั้นหรอก ปกติแสตมป์ไม่ได้เป็นคนแบบนั้น”
“อิงเข้าใจค่ะ เพราะอิง…เป็นต้นเหตุ…”
“ไม่ใช่เพราะเรา ทุกอย่างมันเกิดจากพี่ มันเป็นความผิดของพี่คนเดียว” มาร์คัสมองหน้าเอ่ยบอกยังรุ่นน้องสาวตามตรงและตามความคิดของตัวเอง หากคืนนั้นเขาไม่เมามายจนขาดสติ…
“ถึงยังไง อิงก็มีส่วนอยู่ดี อิงทำให้พี่ต้องมาดูแลอิง ทั้งที่ควรที่จะไปอยู่ดูแลพี่เขา…”
“…พี่ดูยังรักแล้วก
