ทั้งคู่กอดกันอยู่นานจนเกรงจะมีคนสงสัยว่าเหตุใดถึงได้ปิดประตูคุยกัน ซีเหยียนจึงบอกให้คนตัวเล็กขยับนั่งที่เดิม
“เสี่ยวจูเปิดประตูเถอะ” เฟยเฟยตะโกนบอกสาวใช้ ซึ่งไม่นานแสงสว่างจากด้านนอกก็สาดส่องเข้ามาอีกรอบ
“เล่าให้ฟังได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น” คนลืมตัวกล่าวกับอีกฝ่ายเหมือนยุคที่ตนเคยอยู่ ซีเหยียนจึงกระแอมออกมา เพราะสาวใช้กำลังเดินเข้ามาประจำที่เดิม
“คนของข้าสืบได้ความว่าผู้ที่ผลักเจ้าในคืนนั้นคือเห่ยฟางช่วงเวลานั้นไม่รู้ว่ามีใครมาข้างหลังแต่ถูกผลักลงไปเสียก่อน เจ้าตกลงไปหัวกระแทกจึงทำให้จำสิ่งใดไม่ได้กระมัง”
แสร้งเอ่ยเพื่อไม่ให้สาวใช้สงสัยและตั้งคำถามกับเฟยเฟย
“คะ คุณชายเป็นคนผลักคุุณหนูหรือเพคะ” ถามด้วยอาการตื่นตระหนก ซึ่งเฟยเฟยก็มีท่าทีไม่ต่างกัน
“ชั่วช้าเกินไปแล้ว” ก่นด่าสามีในนามออกมาอย่างเหลืออด
“ทั้งวางยาทั้งคิดสังหาร คุณหนูเราอย่าอยู่ที่นี่เลยนะเจ้าคะ หากเขาทราบว่าท่านรู
