ท่านโหวมองดูชินอ๋องที่มีท่าทางแปลก ๆ ก็นึกขำในใจ ทว่าจะแกล้งต่อก็เกรงจะทำให้เขาทรมาน
“รีบแต่งตัวให้เรียบร้อย แม่เจ้ารอนานแล้ว” กำชับแล้วก็เดินออกไป ทิ้งให้บุตรสาวยืนงวยงงอยู่พักหนึ่ง
“รอทำไม พึ่งแยกจากกันยังไม่ถึงหนึ่งเค่อเลย” พึมพำออกมา ชินอ๋องเผยยิ้มเพราะรู้เท่าทันบิดาคนรัก จึงรีบจัดการร่างก่ายของตนให้เรียบร้อย ก่อนจะพาคนตัวเล็กออกไป
“ท่านอ๋องอยู่เสวยด้วยกันก่อนนะเพคะ” ท่านหญิงเอ่ยชวน หลังจากทั้งคู่ออกมานั่งในห้องโถงแล้ว
“ขอบคุณท่านแม่” ถือโอกาสเรียกเสียเลย ก่อนจะหันมาหาคนข้างกาย ซึ่งนั่งยิ้มแป้นชอบใจจนน่าตีเสียเหลือเกิน
“ปากจะถึงหูแล้วนั่น” ผู้เป็นบิดาเหน็บทันที เมื่อเห็นอาการของบุตรสาวที่ดูน่าชื่นตาบานจนน่าหมั่นไส้ ไม่รู้เป็นเพราะได้หย่า หรือเพราะคนตัวโตที่นั่งอยู่ข้าง ๆ กันแน่
ทว่าพอเห็นรอยยิ้มของบุตรเช่นนี้ เขาก็ตื้นตันใจ แม้จะรู้สึกหงุดหงิดบ้างก็เถอะ แต่ความสุขของเฟยเฟยต้องมาก
