เขาตัดต้นไม้อยู่ครู่หนึ่งก็เห็นรติกาญจน์เดินมาหา ประคองถาดน้ำหวานเย็นๆ กับขนมนมเนยมาให้เขาถึงที่ เขาดื่มน้ำปาดเหงื่อเบาๆ มองสบตาเธอ
“เมียจ๋า...”
“จ๋า...”
เธอขานรับรู้ดีว่าคำเรียกขานแบบนี้หมายความว่ายังไง
เพียงไม่นานร่างน้อยก็แอ่นสะโพกให้เขากระแทกกระทั้นเข้ามาหาเสียงดังสนั่น กางเกงขาสั้นของเธอถูกเลื่อนลงไปกองอยู่แทบเท้า กางเกงในนั้นก็ถูกรูดไปค้างอยู่ที่เข่า
เธอจิกมือกับพุ่มไม้ประดับที่เขาตัดแต่งเพื่อหาที่ยึด เด้งสะโพกรับเขาครั้งแล้วครั้งเล่า สุดท้ายก็เกร็งกระตุกถึงจุดสุดยอดในที่สุด
การไปเที่ยวพักผ่อนที่ชายทะเล ทำให้สืบศักดิ์เข้าหารติกาญจน์ได้ง่ายยิ่งขึ้นเพราะนอนพักบ้านพักหลังเดียวกัน แค่ลากกันไปหามุมเขาก็จับเธอกดได้เสียทุกที่
รติกาญจน์แทบไม่ได้ว่างเว้น ได้ยินคำว่า “เมียจ๋า” เหมือนไหร่เป็นต้องโดนของใหญ่เสียบร่องจนเยิ้มและน้ำแตกติดๆ กันหลายครั้ง
โดนเขาเอาบ่อยๆ เข้า จากคนร่างเล็กอวบอ
