เวทิกากลับมาที่คอนโดฯ ช่วงเกือบสองทุ่ม เพราะอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นเพื่อนอคินจนหมดเวลาเยี่ยม และการที่ไม่รีบกลับมาที่คอนโดฯ เพราะคิดว่าอัคคีคงไม่มาหาตนเองคืนนี้แน่นอน เขาคงจะออกไปกับผู้หญิงที่ชื่อพรรัมภาและคงกำลังจะมีความสุขกันอยู่จนลืมเธอแล้วก็ได้
“ผมไม่รู้ว่าคุณอ่านภาษาไทยออกไหม ถึงไม่เข้าใจเรื่องข้อสัญญาของเรา”
เสียงทุ้มนุ่มราบเรียบดังขึ้นทันทีที่ร่างบางเปิดประตูห้องเข้ามา หญิงสาวอดตกใจไม่ได้เพราะไม่คิดว่าจะได้เห็นอัคคีอยู่ที่นี่
“คุณอิฐพูดอะไรคะ? ไวน์ไม่เข้าใจ” เวทิกาเอ่ยถามออกไปด้วยความงุนงง
“คุณไปไหนมา โลกมันแคบ ทำอะไรอย่าคิดว่าผมไม่รู้” พลางลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะสาวเท้าเดินเข้าไปประชิดร่างบางอย่างรวดเร็ว
“ไวน์แค่ไปเยี่ยมแม่ของเพื่อนที่โรงพยาบาล นี่อย่าบอกนะคะว่าคุณอิฐเจอไวน์ที่นั่น” เลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจ เพราะตอนแรก เธอเข้าใจว่าชายหนุ่มคงไปมีความสุขกับพรรัมภา
“เพื่อน? เพ
