“โอเค ก็ได้ ถ้าไม่ติดว่าตั้งใจจะพาคุณไปข้างนอกนะ ผมไม่ยอมแน่ๆ” ท่าทีแกเสียดาย แต่เมื่อคิดได้ว่าเขายังมีเวลาอีกนานที่จะได้กกกอดเวทิกา ดังนั้น ปล่อยให้หญิงสาวได้พักบ้างก็คงจะดี
“ขอบคุณนะคะ” เวทิกายิ้มบางๆ ให้ ก่อนจะรีบเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะเปลี่ยนใจเสียก่อน!
อัคคีพาเวทิกามาเดินห้างสรรพสินค้าใกล้คอนโดฯ เขาตั้งใจว่าจะพาเธอมาหาอะไรกิน และพาเดินชอปปิงอีกเล็กน้อย เพราะมันก็อยู่ในข้อสัญญาว่า ระหว่างหนึ่งเดือนนี้ หญิงสาวอยากได้อะไร เขาก็จะจัดการให้โดยที่ไม่เกี่ยวกับเงินรายสัปดาห์ที่เธอต้องได้รับ
“กินอาหารญี่ปุ่นเป็นไหม” เอ่ยถามเสียงนิ่ง พร้อมกับมองไปที่ร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดังที่เขามักจะกินเป็นประจำ
“เอ่อ ไวน์ไม่เคยกินหรอกค่ะ เรากินอาหารธรรมดาๆ ก็ได้นะคะ ไวน์เกรงใจ” เวทิกาพูดด้วยความรู้สึกไม่ดี เพราะอัคคีหมดเงินกับเธอไปมากแล้ว อีกอย่าง หมอหนุ่มก็อาจจะไม่ชอบกินอาหารแ
