พอฝ่ามือของฉันฟาดลงไปบนหน้าเฮียจนอีกฝ่ายถึงกับหันไปอีกทาง เขาก็ยกมือขึ้นมาลูบตรงแก้มแล้วค่อยๆหันมามองพร้อมกับขมวดคิ้วเข้าหากันจนยุ่ง
"พูดเรื่องอะไรวะชา หรือเจอยัยนั่นมา มันไม่มีอะไรเลยนะอย่าเข้าใจผิดดิ" เขาเอ่ยชื่อผู้หญิงคนนั้นขึ้นมาทั้งที่ฉันยังไม่ได้เอ่ยถึง นั่นก็มีมูลความจริงอยู่เกินครึ่งแล้ว
น้ำตาของฉันที่รื้นขึ้นเริ่มเอ่อล่นไหลลงอาบแก้ม ความเจ็บแทรกผ่านกลางใจจนมันจุกอกและแทบทำเราหายใจไม่ออก
ฉันเดินไปหยิบวัตถุชิ้นนั้นขึ้นมาก่อนขว้างมันไปโดนหน้าเขาอีกรอบ พร้อมกับตะโกนใส่ด้วยน้ำเสียงสั่นปนสะอื้น "ไม่มีอะไร แล้วนี่ล่ะมันคืออะไร!"
"..." คนตรงหน้าขมวดคิ้วเข้าหากันแน่นกว่าเดิมก้มมองดูสิ่งที่ตกอยู่บนพื้น "ไม่ใช่ของเฮีย ยัยนั่นมาหาก็จริง บอกว่ามีเรื่องจะคุย มันไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำแล้วก็กลับไป"
บอกตามตรงว่ามันเป็นเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นเลยแม้แต่นิดเดียว ทั้งที่ทุกสิ่งทุกอย่างมันชัดเจนจนหาข้ออ
