อันนาเดินกลับมาที่โต๊ะอาหาร เธอยังคงสวมเสื้อกันหนาวของรักษ์ตะวันอยู่ ขวัญข้าวเพิ่งจะสังเกตเห็น จึงหันไปมองอาหนุ่มด้วยความสงสัย
"อันนาครับ อาหารกำลังมาเสิร์ฟพอดีเลย นั่งลงสิครับ" รักษ์ตะวันช่วยขยับเก้าอี้ข้างๆ ตนให้หญิงสาว เธอจึงยิ้มแทนคำขอบคุณและนั่งลงข้างกายเขา
"เสื้อตัวนี้คุ้นๆ นะคะอาตะวัน" ขวัญข้าวทำเป็นกระซิบพูดเสียงเบา อันนาจึงเพิ่งจะนึกขึ้นมาได้ ว่าตนสวมเสื้อกันหนาวของชายหนุ่มอยู่
"จริงด้วยค่ะ นาลืมถอดเสื้อกันหนาวคืนพี่ตะวันเลย" หญิงสาวกำลังจะถอดเสื้อกันหนาวออก ทว่ารักษ์ตะวันกลับรั้งมือเรียวไปกุมไว้เป็นการห้ามเสียก่อน
"ไม่ต้องถอดหรอกครับ ยิ่งดึกอากาศยิ่งหนาวมาก อีกอย่างพี่อยากให้อันนาช่วยเก็บเสื้อกันหนาวพี่ไว้เลยนะครับ ไม่ต้องคืน"
อันนาแปลกใจ ที่อยู่ๆ รักษ์ตะวันกลับยกเสื้อกันหนาวให้ตน มันตัวใหญ่สวมใส่แล้วอบอุ่นดี แต่ถึงอย่างไรมันก็เป็นเสื้อของผู้ชาย
"นามีเสื้อกันหนาวอยู่แล้วค
