ทางด้านพิมาลิน เธอนั่งรถมากับสิงห์เพื่อกลับไร่ หญิงสาวมองออกไปนอกรถด้วยจิตใจเหม่อลอยไปตลอดเส้นทาง
หัวใจของพิมาลินตื้อไปหมด อยากมีใครสักคนที่เข้าใจเธอ คอยรับฟังปัญหามากมายที่อยู่ในหัว ณ เวลานี้ แต่สิ่งที่เธอทำได้คือการคิดอะไรอยู่คนเดียว แม้แต่สิงห์ก็ไม่สามารถที่จะพูดหรือบอกอะไรออกมาได้
สิงห์เหมือนคนแปลกหน้าที่เธอไม่สามารถที่จะปรึกษาปัญหาชีวิตอะไรได้เลย สิ่งเดียวที่เธอต้องมีคือความเข้มแข็ง และยืนหยัดให้ได้
พิมาลินคิดว่าอาจจะมีคนบนโลกใบนี้ที่กำลังตกอยู่ในสถานการ์เช่นเธอ คือความเครียด ความอ้างว้าง หว้าเหว่และไม่อยากพบเจอใครบนโลกใบนี้ อยากหนีหายไปที่ไหนไกล ๆ เพื่อหลบหลีกปัญหาที่กำลังเกิดขึ้น ไปในที่ที่ไม่มีใครรู้จัก และทิ้งปัญหาทุกอย่างเอาไว้ข้างหลัง
บางครั้งเธอก็เคยคิดว่าทำไมเราต้องแคร์คนอื่น ต้องสนใจคนอื่น ถ้ามันไม่มีความสุขก็จงทิ้งสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่และหายไปจากชีวิตของคนที่ทำให้เป็นทุ
