บางทีของที่ไม่ได้มีราคาค่างวดอะไร อาจจะมีค่าทางใจก็ได้ หากสิงห์ไม่ได้รังเกียจและอยากเก็บมันเอาไว้ แต่ถ้าเขาไม่อยากเก็บเอาไว้หรือไม่อยากได้ แม้เธอจะซื้อนาฬิกาเรือนหรูราคาแพงลิ่วให้เขา เขาก็คงจะบริจาคให้คนอื่น ไม่ก็วางทิ้งไว้ในกล่องโดยที่ไม่หยิบขึ้นมาสวมใส่ให้ระคายตา
พิมาลินตัดสินใจซื้อเสื้อยืดราคาย่อมเยาให้แก่สิงห์ เขาชอบสวมเสื้อยืด ถ้าเขาชอบมัน อาจจะหยิบมาสวม แต่ถ้าไม่ชอบเขาก็แค่แขวนทิ้งไว้ในตู้หรือบริจาคให้คนอื่นไป
พิมาลินรู้ตัวเองดีว่ามีค่าแค่ไหนในหัวใจของสิงห์ การให้เสื้อยืดจะทำให้เธอไม่เจ็บตัวมาก หากเขาจะทิ้งขว้างมันเหมือนผ้าขี้ริ้ว
“คุณแม่รู้ไหมคะว่านังลินมันซื้ออะไรให้คุณสิงห์”
“อะไรเหรอจ๊ะลูก” ดาวาดเอ่ยถามบุตรสาว หลังจากให้บุตรสาวตามสืบตามดูว่าพิมาลินจะให้ของขวัญวันเกิดสิงห์เป็นอะไร
“เสื้อยืดราคาไม่กี่บาทน่ะค่ะคุณแม่ แต่ก็เนื้อผ้าดีนะคะ แต่ราคาย่อมเยาไปหน่อย” คนพูดเบ้ปาก ในขณะ
