“จะกลับมาหรือไม่ได้กลับมา ก็ไม่ได้ทำให้ใครที่นี่ยินดีหรอก เธอก็เหมือนหมาข้างถนน ส่วนเกินของครอบครัว” กชกรเอ่ยขึ้น
พิมาลินมองสองแม่ลูกนิ่ง น่าแปลกที่เธอนิ่งได้ขนาดนี้ ตั้งแต่ที่ได้คุยกับปาริมา มันก็ทำให้เธอมีสติมากขึ้น แต่ถามว่าโกรธไหม เธอโกรธที่โดนกชกรยั่วโมโหมากกว่า
ยั่วโมโห ใช่สิ! หล่อนแค่ยั่วโมโหเธอ หากเธอโมโหและเต้นตามก็จะกลายเป็นตัวตลกของสองแม่ลูก สองแม่ลูกสนุกสนานบันเทิงใจ
“ใครเหรอที่ไม่ยินดี พวกแกสองคนเหรอ แต่เสียใจด้วยนะที่ฉันจะยังอยู่ที่นี่ขัดขวางพวกแกทุกทาง” เธอไม่อยากเสวนากับสองแม่ลูกอีก จึงทำท่าจะเดินหนี
“เดี๋ยวสิ นังพวกขี้แพ้เดินหนี” กชกรทำท่าจะเข้าไปคว้าแขนของพิมาลินเอาไว้ แต่พิมาลินถอยหนี ดึงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า
“ถ้าแกทำร้ายฉันเหมือนเมื่อก่อน ฉันถ่ายคลิปจัดการพวกแกแน่ เอาสิ” พอได้ยินแบบนั้น กชกรก็ถึงกับถอยหนี หันไปมองหน้ามารดาเลิ่กลั่ก ในขณะที่ดาวาดเองก็เห็นว่าลูก
