“เฮียพูดเหมือนพ่อแก่ ผมไม่คุยด้วยแล้ว” ประโยคนั้นของน้องชายทำให้เสือหัวเราะเบา ๆ
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จสิ้น ปาริมาก็จัดการนำจานชามไปล้าง งานง่าย ๆ เธอมักจะทำเองมากกว่าเรียกใช้คนงานหรือคนรับใช้ในบ้าน ยิ่งอยู่ในไร่ในสวนเช่นนี้ อะไรทำเองได้เธอก็จะทำเอง
“เดี๋ยวลินไปช่วยพี่ปาเองค่ะ” พิมาลินอยากอยู่กับปาริมาตามลำพังจึงรีบตามไปคอยช่วยล้างจานเช็ดจาน ปล่อยให้สองหนุ่มได้นั่งคุยกัน
“ลินเป็นยังไงบ้าง” ปาริมาเอ่ยถาม
“ก็ดีค่ะ” เธอไม่อยากให้อีกฝ่ายไม่สบายใจ จึงไม่ได้เอ่ยปากเล่าเรื่องความสัมพันธ์อันแสนเปราะบางที่เกิดขึ้น
“ก็ดีแสดงว่ายังไม่ดีเท่าที่ควร มีปัญหาอะไรก็บอกพี่ได้นะ” ปาริมาจับมือของพิมาลินมากุมเอาไว้
“ไม่มีจริง ๆ ค่ะ ทุกอย่างโอเคดี”
“ถ้าโอเคดีก็ดีแล้ว พี่คงกลับตอนเย็น ๆ วันนี้เฮียเสือมาเยี่ยมคุณสิงห์โดยเฉพาะ ไม่ได้แวะไปไหนเลย คงอยู่อีกหลายชั่วโมง ถ้าเรามีอะไรจะให้พี่ช่วยก็บอกได้นะ”
“
