เงินเก็บที่หมดไปก็ไร้ค่า บิดาไม่รู้ว่าเป็นเงินของเธอที่ใช้รักษาท่าน จะพูดก็น้ำท่วมปาก จะหาว่าโดนทวงบุญคุณเอาอีก
“พ่อของเธอเป็นยังไงบ้าง” ประโยคคำถามของสามีทำให้พิมาลินสะดุ้งสุดตัว เธอไม่คิดว่าจะเจอสามีและไม่คิดว่าเขาจะรอถามอาการป่วยของบิดาด้วย
“คุณพ่อฟื้นแล้วค่ะ คุยได้แล้วแต่ขยับไม่ค่อยได้ กล้ามเนื้อยังอ่อนแรงต้องทำกายภาพบำบัดน่ะค่ะ”
“แล้วใครมาส่ง” เสียงเข้มเอ่ยถาม พลางมองอย่างจับผิด
“รุ่นพี่ที่เคยเรียนโรงเรียนเดียวกันค่ะ” หมอภาสกรหรือหมอกรเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนที่เธอเรียนจบมา ตอนเธอเรียนอยู่มัธยมต้น เขาก็กำลังจะเรียนจบและสอบเข้าคณะแพทย์ศาสตร์ได้ ทำให้เขากลายเป็นหมอที่โรงพยาบาลใหญ่ของอำเภอหาดใหญ่
ภาสกรเป็นหมอที่มีชื่อเสียงมาก เขามีคลินิกส่วนตัวด้วย และมีคนไข้มากมายไปรักษากับเขา เพราะเขาทั้งเก่งและใส่ใจคนไข้
“อย่างนั้นเหรอ นึกว่าชู้ของเธอเสียอีก” เขาบีบต้นแขนของเธอจนเจ็บ
“เจ็บนะคะเฮ
