“ข้าวต้มปลาสองที่ครับเจ๊ เร็วๆ หน่อยหิวแล้ว”
“เฮียลากครีมออกมาจากบ้านแบบนี้น้ายาคงโกรธมาก” ไปรยาคือมารดาเลี้ยงของเธอ บิดาพาเข้ามาอยู่ในบ้านเมื่อไม่นานมานี้ มารดาของเธอนั้นเสียชีวิตตั้งแต่เธออายุได้สิบสองขวบ หลังจากนั้นบิดาก็ไม่ยอมแต่งงานใหม่หรือมีภรรยาอีกเลย จนกระทั่งมาเจอกับไปรยานี่แหละ
ปีนี้เธออายุสิบแปดแล้ว เรียนอยู่เทอมสุดท้ายของโรงเรียนมัธยมในละแวกนี้ สิ่งเลวร้ายที่สุดในชีวิตเกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อมารดาเลี้ยงเข้ามาอยู่ในบ้านได้ไม่ทันไร บิดาก็เสียชีวิต ทั้งสองจดทะเบียนสมรสกัน ทรัพย์สมบัติรวมถึงบ้านหลังน้อยที่เธออยู่มาตั้งแต่เด็กจึงตกเป็นกรรมสิทธิ์ของไปรยาไปโดยปริยาย รวมถึงเงินในบัญชีธนาคารด้วย
บิดาไม่ได้ทำพินัยกรรมยกอะไรให้เธออาจเพราะท่านไม่ได้ร่ำรวยมีทรัพย์สมบัติอะไรมากมาย มีแค่บ้านหลังนี้กับเงินในบัญชีของท่านเท่านั้น หรืออีกนัยหนึ่งก็คือท่านยังอายุไม่มาก แค่ห้าสิบกว่านิด ๆ เท่านั้นเ
