“บ่เอา ๆ ขอแต่จัดงานแต่งให้สมฐานะหน้าตา ให้คนอื่นได้รับรู้ว่าบักแสนเป็นผัวอีหล่าฉัตร เป็นป๊ะป๋าของอีหล่าตาหวาน เท่านี้ก็พอแล้ว”
พอแม่ใหญ่นวลบอกว่าไม่เอาสินสอด ขอแค่จัดงานแต่งให้คนอื่นได้รับรู้ก็พอแล้ว พ่อกำนันจึงหันไปถามกมลฉัตร
“ว่าจั๊งใด๋ล่ะฉัตร”
“ยายว่ายังไง ฉัตรก็ว่าตามยายค่ะ”
จริง ๆ เธอไม่อยากให้จัดงานเลยเพราะกลัวจะสิ้นเปลือง แต่เพราะเคยถูกชาวบ้านนินทาว่าท้องไม่มีพ่อ เธอก็เลยต้องลบคำนินทานั้นด้วยการจัดงานแต่งงาน เพื่อให้พวกเขาได้รับรู้ว่า ตาหวานมีพ่อ และเธอก็มีผัวเป็นตัวเป็นตน ที่สำคัญที่สุด... เพื่อกอบกู้หน้าให้ยายที่ถูกชาวบ้านนินทาว่าหลานสาวท้องไม่มีพ่อ
“ถ้างั้น เดี๋ยวให้แม่ก้านไปหาฤกษ์หายาม เอาฤกษ์ดีที่เร็วที่สุด รีบแต่ง จะได้มีน้องให้ตาหวานเร็ว ๆ ตาหวาน… อยากมีน้องบ่ลูก”
“ตาหวานอยากมีน้องค่ะ ตาหวานอยากมีน้องหลาย ๆ คนเลยค่ะ ปู่จ๋า”
คำตอบของตาหวานถูกใจปู่นัก เพราะกำนันไสวเอง
