“ทำไม”
“ก็… เมื่อก่อนเราเป็นแค่เพื่อนกัน ไม่เคยทำอะไรเกินเลย ฉันก็เลยไม่มีปัญหาอะไร แต่พอได้ใกล้ชิดลึกซึ้ง ได้กินกันแล้ว ความรู้สึกฉันก็เปลี่ยนไป”
“เปลี่ยนไปเป็นหื่นมากขึ้นใช่ไหม”
“หื่นกับเธอคนเดียว ไม่หื่นกับใครอีกแล้ว”
“ก็ลองแกไปหื่นกับคนอื่นสิ ฉันจะไม่ให้แกมาเหยียบบ้านฉันอีกเลย และคราวนี้แกได้ไปสวรรค์จริง ๆ แน่”
พอกมลฉัตรพูดจบ รอยยิ้มก็ผุดพรายขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา และรอยยิ้มนั้นก็กว้างขึ้นเรื่อย ๆ
“ยิ้มทำไม”
“ยิ้มดีใจ”
“ดีใจเรื่องอะไร”
“เมียหวง”
“ฉันไม่ได้หวง”
แสนกล้ายิ้มกริ่ม ตาเป็นประกายวิบวับ
“ฉัตร… เธอรู้อะไรไหม เธอแม่งน่ารักที่สุดเลยว่ะ ฉันดีใจมาก ๆ เลยนะที่เธอยอมรับว่าเป็นเมียฉันแล้ว”
“ฉันไปยอมรับตั้งแต่เมื่อไร”
“เมื่อกี้นี้ไง เฮ้อ! กลับบ้านกันเถอะ ยายรอกินแกงหน่อไม้ใส่ไข่นกกระทาอยู่”
แสนกล้ายิ้มเต็มใบหน้าอย่างอารมณ์ดี เขาตบไฟเลี้ยวแล้วบังคับรถเข้าไปในเลนปกติ ขับรถอ
