-ของขวัญ-
"Black Coffee น้ำผึ้งมะนาวได้แล้วครับ" ความเย็นของแก้วกาแฟ แตะกระทบลงบนแก้มเนียนส่งผลให้ฉันที่เผลอนั่งเหม่อสะดุ้ง
ใบหน้าคมคายของพี่ลมที่เปื้อนรอยยิ้มเวลามองหน้าฉันส่งผลให้ฉันยิ้มตอบ หลับตาปี๋ในตอนที่อีกคนใช้หลอดฟาดจมูกของฉันเบาๆ อย่างหยอกล้อ
"นี่แน่ะ"
"โอ๊ยพี่ลมอ่ะ แกล้งหนูเหรอ"
"ไม่ยิ้มแบบนี้ตอนที่มีคนอยู่เยอะๆ ได้ไหมล่ะ"
"คะ?"
"...หวง"
"แค่รอยยิ้มนี่ก็จะหวงเหรอ" หนุ่มหล่อตรงหน้าทำหน้าบึ้ง ถึงอย่างนั้นสายตาของพี่ลมก็ไม่ละออกไปจากใบหน้าของฉันเลย
"หวงทั้งที่ไม่มีสิทธิ์ ไม่แน่ใจว่าโลกมันใจร้ายหรือใครบางคนกันแน่ที่ใจร้ายมากกว่ากัน" ฉันยิ้มแทนคำตอบ พอรู้จักกันมากขึ้นก็เริ่มเห็นความน่ารักของรุ่นพี่หนุ่มมากกว่าเดิมเช่นกัน
"วันนี้ไปดูหนังกันไหม หนูเรียนเสร็จกี่โมงครับ" สรรพนามที่คนตัวโตใช้แทนตัวฉันส่งผลให้หัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นส่ำ ไม่ปฏิเสธว่าความหวั่นไหวเล็กๆ มันเริ่มเกาะ
