-องศา-
(ตีหนึ่งมารับได้ไหม เราไม่อยากกลับคนเดียว)
"...อืม" ผมขานรับก่อนจะพ่นควันขาวคลุ้งออกมาจากปาก แต่ต่อให้จะรับปากออกไปแบบนั้นแล้ว แต่คนที่โทรหาในเวลางานก็ไม่ได้คิดที่จะวางสาย
(อยู่ไหนเหรอ วันนี้จะชวนเพื่อนมาดื่มหรือเปล่า)
"ไม่รู้เหมือนกัน"
(เราคิดไปเองหรือเปล่าที่มีความรู้สึกว่าองศาไม่ได้อยากคุย) หัวคิ้วของผมขมวดเข้าหากันยุ่ง แล้วผมคิดไปเองหรือเปล่าที่มีความรู้สึกว่าคัพเค้กกำลังเปลี่ยนไป
"คุยโทรศัพท์เวลางานคนอื่นไม่ว่าเหรอเค้ก"
(...งั้นรอคุยกันตอนเธอมารับเราละกัน) เค้กทิ้งท้ายเหมือนประชดประชันก่อนจะเป็นฝ่ายวางสาย เช่นเดียวกับผมที่โยนโทรศัพท์ออกไปให้พ้นทางอย่างรำคาญใจ
"เดี๋ยวนี้เขาตามมึงเป็นเงาเลยนะ ขยันโทรอะไรขนาดนั้นวะ" ไอ้ลีโอทักขึ้น จะถามมันก็ไม่แปลกเพราะเค้กโทรหาผมบ่อยจริงๆ
"แล้วสรุปพวกมึงคบกันยัง"
"ไม่อ่ะ"
"ทำไมวะ มึงรอเวลานี้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ พอโสดแล้วจะรออะไร"
