"ยอมรับได้ใช่ไหมว่าที่ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้มันก็เป็นเพราะตัวแกเอง" ผมปรายตามองจีน่านิ่งๆ ขาก้าวไปไหนไม่ได้ทำได้เพียงยกมือขึ้นสางผมที่ตกลงมาบนหน้าผากลวกๆ
"ถ้าตอนนี้แกวุ่นวายใจ ก็รู้ไว้เถอะว่าก่อนหน้านี้น้องมันก็เคยรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน"
"มันดีจริงๆ ใช่ไหมจี"
"ถ้าแกอยากถามว่าลมหนาวเป็นคนดีจริงๆ ไหมมันไม่มีใครตอบได้หรอกนะองศารวมถึงฉันด้วย ทุกคนก็เป็นคนเทาๆ เหมือนกันหมดนั่นแหละ ไม่มีใครดีร้อยเปอร์เซ็นต์ บางทีมันก็ขึ้นอยู่ที่ว่าคนที่อยากทำดีด้วยคือใครมากกว่า"
"เขาโกรธกูมากเลยใช่ไหม" ผมกลั้นใจถามและหันมองเพื่อนสนิทของตัวเองตรงๆ
ที่จริงก่อนหน้านี้จีน่าบอกว่าไม่ว่าง จะไม่ยอมมากับพวกผม ทั้งๆ ที่ถูกชวนตั้งแต่ทีแรก แล้วตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้คำตอบว่าอยู่ดีๆ ทำไมเธอถึงมาโผล่ที่นี่ได้ และที่จีน่าพูดแบบนี้ดีไม่ดีมันก็อาจจะเป็นเพราะว่าเธอเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้อย่างชัดเจน
"พรุ่งนี้วันเกิ
