เช้าวันต่อมา
เมื่อคืนเป็นเวลาดึก โมบายทำได้เพียงหยิบน้ำแข็งใส่ในกะละมังแล้วแช่มือที่โดนน้ำร้อนลวก ดีว่าไม่ใช่น้ำร้อนจัดไม่อย่างนั้นมือคงพุพอง พอตื่นเช้ารีบลงไปยังร้านขายของชำแต่ดันปิด ตัวเล็กตัดสินใจเดินออกไปปากซอยข้ามฟากไปร้านขายยา ขณะเดินกลับโดมก็บังเอิญขับมอเตอร์ไซค์ผ่านมา ทั้งคู่จึงนั่งคุยกันข้างริมฟุตบาทติดกับรั้วของสวนสาธารณะ
"ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยได้ทักไปหาเลย ขอโทษนะ" โดมบอกกล่าว "ติดธุระยุ่งมาก ปิดเทอมช่วยพ่อทำงานด้วย"
"ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ต้องทักมาบ่อยก็ได้หนูเกรงใจ"
"นี่เรายังไปทำงานพึ่งเสร็จแบบนั้นอยู่ไหม"
"วันนี้จะไปค่ะ กอบัวบอกคนขาดพอดี เมื่อคืนกอบัวก็ไม่ได้กลับห้อง เช่านอนโรงแรมแถวนั้น คงงานยุ่ง"
"พี่ไม่อยากให้โมบายไปทำเลย มันเสี่ยง"
"ไม่ต้องห่วงหนูหรอกนะคะ"
"ถ้าพี่รวยก็คงดี"
สีหน้าผิดหวังทำให้โมบายต้องรีบปลอบใจ แต่แล้วเธอก็ฉุกคิดบางอย่างได้ จึงรวบรวมความกล้าตัดสินใจถาม "โท
