เวลาสองทุ่ม
'อ๊วกกกก'
เสียงอาเจียนของโมบายที่นั่งกอดชักโครก เพราะมึนเมาหนักควบคุมตัวเองไม่ไหว คลานเข้าห้องน้ำของโค้กอย่างทุลักทุเล
"เชี่ยยย น้องเยี่ยวแตก!" ชินพูดเสียงดัง "อัดคลิปสักหน่อยแล้วกัน"
"เฮ้ยยยย" โค้กรีบคว้าโทรศัพท์ไว้
"มึงจะขัดทำไมเนี่ยยยย"
"วันนี้ยังไม่ได้ พวกมึงไปรอกูที่คลับก่อนเดี๋ยวตามไป ขอกูจัดการธุระตรงนี้ให้เรียบร้อย"
"มึงจะแดกคนเดียวไม่แบ่งเพื่อนหรือไง?"
"อย่าพูดมาก เดี๋ยวกูนัดน้องเปรี้ยวไปด้วย"
เปรี้ยว สาวสวยมหาวิทยาลัยเอกชนอีกแห่ง เรียกว่าเป็นแรร์ไอเทมสำหรับหนุ่มรักสนุก ด้วยความไฮโซเป็นเน็ตไอดอล ทำให้ทุกคนอยากลิ้มลอง แต่ก็นั่นแหละ..เสร็จโค้กเรียบร้อยแล้ว
ชิน อยากได้เปรี้ยวมากจึงยอมตกลงพาเพื่อนร่วมปาร์ตี้เดินทางล่วงหน้าไปยังคลับประจำที่นัดหมาย ส่วนโค้กยืนเท้าสะเอวมองสาวน้อยเมาหัวราน้ำสภาพยับเยิน ช่วงล่างตรงกางเกงเปียกเลอะไปด้วยฉี่ที่น่าอาย
ซ่าาา
"อ๊าส์~" โมบายร้องลั่น
"นี่เมาครั้งแรกเลยใช่ไหม"
"น..หนาว ฮือออ"
"ล้างตัวก่อนเดี๋ยวพี่พากลับห้อง"
ตอนนี้แม้เขาจะพูดอะไร คงไม่เข้าหู ไม่สามารถเข้าใจความหมาย โมบายหลับตานั่งขดตัวให้โค้กราดน้ำจากฝักบัวล้างทำความสะอาดฉี่ที่เหม็นคลุ้งไปทั่ว ก่อนจะพาหยิบผ้าเช็ดห่อหุ้มตัวพยุงกลับห้องริมข้าง
ห้องหมายเลข 8
แกร๊ก
เมื่อเข้ามาถึงก็พานั่งตรงเก้าอี้ไม้มุมห้อง โค้กถือวิสาสะเปิดตู้เสื้อผ้าควานหาบางอย่าง "เวลานอนใส่ชุดชั้นไหม.." เขาหันมาถาม
"ไม่ใส่" เสียงแผ่วตอบกลับ
"งั้นพี่หยิบแค่ชุดกระโปรงให้นะ"
"ฮือออ"
"พอจะเริ่มรู้สึกตัวหรือยัง"
"ค่ะ"
เพราะน้ำเย็นชโลมอาบเรือนร่างจนหนาวจัด จึงทำให้สติที่มึนเมาพอฟื้นตัวได้บ้าง
โมบายนั่งกอดอกเนื้อตัวสั่น มองโค้กเดินตรงดิ่งเข้ามา
"ถอดเสื้อผ้าสิ" โค้กสั่ง "เดี๋ยวเป็นหวัดนะ"
"ขอบคุณมากนะคะ เดี๋ยวหนูจัดการตัวเองได้"
"ไม่เป็นไร พี่อยากจัด..ให้"
"_____"
"หมายถึงอยากจัดการให้ หนูเมาจนหน้าแดงเลยนะ คงเวียนหัวมาก"
มือหนาลูบเกลี่ยแก้มใส ทำไมผู้ชายคนนี้ทำหัวใจสั่นอยู่บ่อยครั้ง แต่อย่างน้อยเขาก็ดูแลดีมาก ตัวเล็กถอดผ้าเช็ดตัวที่ปกคลุมร่วง เริ่มถกเสื้อถอดออกเหลือเพียงชุดชั้นในเท่านั้น สายตาเขาจับจองไม่ปล่อยวาง จนบางครั้งก็เขินจนทำอะไรไม่ถูกเลย
ทันทีที่ปลดตะขอบราออก มือก็รีบปิดกุมสองเต้าเพราะเขินอาย เอียงใบหน้าสวยหลบทางซ้าย แต่แล้วก็ถูกเขาคว้าจับปลายคางกระชากให้มองตรงเหมือนเคย สองสายตาปะทะกัน คนตัวสูงนั่งคุกเข่าอยู่เบื้องล่าง เริ่มถอดกางเกงให้สาวน้อยอย่างไม่เอ่ยถาม
"พี่คะ!" โมบายร้องท้วง
"บอกแล้วไง ถ้าหนูไม่อนุญาตพี่จะไม่ทำ"
"แต่ว่า..."
"เดี๋ยวพี่ช่วย จะได้เสร็จไวๆ"
"หนูรบกวนพี่มากแล้ว"
ไม่ฟัง เขาไม่ยอมฟังคำร้องท้วงใด ยังตั้งหน้าตั้งตาถอดกางเกงขาสั้นเหลือเพียงกางเกงในสีฟ้าบาง ตัวเล็กกะทัดรัดแต่ดันซ่อนรูปภายใน เนื้อแน่นเปล่งปลั่งน่าหมั่นเขี้ยว
"หนูใส่เองดีกว่าค่ะ" โมบายกระชากชุดนอนเดรสสีชมพู รีบวิ่งเข้าไปยังห้องน้ำ สักพักก็ออกมา นึกว่าเขาจะกลับห้องแต่ยังนั่งรออยู่ปลายเตียง "ต่อไปหนูจะไม่เมาแบบนี้แล้วค่ะ ปวดหัวมาก ทำอะไรไม่รู้เนื้อรู้ตัวเลย"
"ถือว่าเป็นการเรียนรู้เข้าสังคม ฮ่าๆ แต่ถ้าจะเมาจนขาดสติแบบวันนี้ ต้องเรียกพี่ไปด้วยนะ"
"หนูไม่กล้าเรียกหรอกค่ะ เกรงใจ"
"แล้วถ้าไปฉี่แตกที่อื่นใครจะช่วยล้าง"
"พะ พี่คะ!"
"ไม่พูดให้อายแล้วก็ได้ มานี่สิ"
ฝ่ามือหนาลูบผ้าห่มเรียกให้เข้ามาใกล้ โมบายว่านอนสอนง่ายนั่งลงช้าๆ เขาลุกยืนก่อนจะคุกเข่าลงกับพื้นแข็งด้านล่าง จับคว้าสองขายกขึ้นตั้งฉากในท่าชันเข่า ตัวเล็กตกใจจนต้องรีบใช้มือหยัดขนาบข้างกายเพื่อตั้งหลัก แต่ก็ดันลืมไปว่า..ตอนนี้ไม่ได้สวมใส่ชั้นในสักชิ้น
"สวยจัง มีขนนิดเดียวเอง พี่เลียได้ไหมครับ"
"!!!!"
"แค่เลียเอง ก็เหมือนกับที่หนูดูดของพี่ไง"
"มะ ไม่ได้นะคะ มันเป็นของสงวน"
"ถ้าสั่งให้พี่หยุดพี่จะหยุด ตกลงไหม"
"แต่หนู...ฮึกกกก~"
ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะไม่ฟังคำท้วง มุดใบหน้าจ่อลงหว่างขาจับสองขาถ่างกว้าง ตอนนี้ตัวเล็กสัมผัสได้ถึงบางอย่าง มันนุ่มนิ่มแถมเย็นชวนสยิวซ่าน "พี่จะเลียให้จนเสร็จเลยนะครับ ไม่เจ็บหรอกแต่มันจะเสียวมาก ถ้าอยากเสร็จไม่ต้องกลั้น หนูแตกคาลิ้นพี่ได้เลย"