EP.6 สายเปย์! [ควบคุม..ไม่ไหว🔥Nc+]
1031 คำ
"พี่คะ ฮึกกก"
"ครั้งแรกก็แบบนี้ ครั้งต่อไปจะรู้จังหวะเอง"
"มีครั้งต่อไป..."
"ก็แค่พูดเผื่อเอาไว้"
สองขาเรียวถูกยกตั้งชันเข่า หัวใจตัวเล็กสั่นราวกับจะกระดอนหลุดออกมาอยู่แล้ว สองมือหนาเริ่มบดคลึงกลีบอูมอวบขนน้อยสะอาดสะอ้าน ก่อนชะโงกใบหน้าเข้าใกล้ ตวัดลิ้นเลียแผล็บหนึ่งที 'อ๊ะ~' น้ำลายสร้างความเย็นวูบวาบ ปฏิกิริยาของโมบายคือขาเริ่มสั่นพับ คงตื่นเต้นหวาบหวามไม่น้อย
"อื้อออ~อ๊ะ~อ๊ะ" เสียงครางระงม ขบเม้มริมฝีปาก เปรยตามองชายหนุ่มรูปหล่อกำลังละเลงหยอกล้อปลายลิ้นสะกิดเม็ดติ่งนูนสีชมพูเนื้อ สะบัดส่ายใบหน้าเพิ่มแรงเสียดทาน รูร่องฉ่ำด้วยน้ำลายเยิ้มด้วยน้ำเมือกไหลหลั่ง จนแทบจะเก็บอาการไม่ไหว
แผล็บ แผล็บ
ยิ่งเลียความเสียวก็ยิ่งบังคับให้น้ำเมือกสีใสไหล รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของชายหนุ่มผุดขึ้นอย่างพอใจ เขาดูดซดชิมจนเอวบางดิ้นพล่านคงเสียวจนสะท้านถึงทรวงใน ครั้งแรกก็เจอคนที่ชำนาญปรนเปรอความรู้สึกแปลกใหม่
"ชอบไหมครับ" เขาถามกระเส่า "น้ำหนูหวานจัง"
"ห้ามพูดนะคะ อึก~มะ มันน่าอาย"
"โตเป็นสาวแล้วก็ต้องเรียนรู้เอาไว้ น่ารักขนาดนี้หนุ่มๆ คงต่อแถวจีบกันตรึม"
"หนูยังไม่คิดเรื่องนั้นหรอกค่ะ"
"ก็ดี งั้นมาต่อเรื่องนี้กันดีกว่า"
"อ๊าาาา~"
โมบายร้องครางเสียงหลง มือหนากระชากเอวบางจนล้มนอนหงาย สะโพกเกยขอบเตียงไม้ นิ้วโป้งบดคลึงเม็ดเล็กที่ซ่อนอยู่ ปลายลิ้นควานรูฉ่ำผงกหัวศีรษะขึ้นลงจนน้ำเมือกเยิ้มกระฉ่อน "พี่จะดูดน้ำเสียวของหนูให้เกลี้ยงรูเลยครับ อ๊าห์~"
"ไม่ไหวแล้ว ฮือออ~หนูจะฉี่"
"ฉี่ออกมากเลยไม่เป็นไร"
"มันน่าอาย อ๊ะ~อ๊าาา~"
"พี่บอกว่าไม่เป็นไรไงครับ"
"พะ พี่โค้ก อ๊าส์~"
เหมือนเขาจะแกล้งยิ่งครางเสียงดัง ก็ยิ่งดูดยิ่งเลีย ถาโถมความเสียวให้ไม่ยั้ง สุดท้ายตัวเล็กก็ควบคุมอารมณ์ไม่ไหวอีกต่อไป พุ่งน้ำสีใสปรื๊ดเป็นเส้นยาว ด้วยประสบการณ์ยังไม่มีคิดว่าฉี่ราด แต่มันคือการเสร็จสมอารมณ์ของผู้หญิง ซึ่งมีลักษณะนี้แต่เป็นเฉพาะแค่บางคนเท่านั้น เต้านมกระเพื่อมสั่น จากหายใจแรงมาก สุดท้ายผ้าปูเตียงก็เปียกแฉะเลอะเทอะด้วยน้ำสีใส ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน ปากเช็ดรอบปากแถมเลียอย่างน่าเอร็ดอร่อย ก่อนจะซัดท่อนลำยาวออกมา
"หนูทำพี่ไม่ไหวแล้วนะครับ"
"อื้อออ~"
ตัวเล็กโดนกระชากให้นั่งหลังตรง จับปลายคางเชิดขึ้นเล็กน้อย ไม่ทันได้เตรียมใจอะไร ลำยาวใหญ่ที่แข็งก้าวร้าวก็พ่นน้ำกามสีขาวละเลงไปทั่ว พุ่งเข้าปากกับจมูกและดวงตา กลิ่นคาวคลุ้งแต่ไม่ได้น่ารังเกียจขนาดนั้น โมบายเพิ่งได้รู้ว่าการทำแบบนี้ทำให้สมองโล่งโปร่งสบาย ลีลาของเขาร้อนฉ่ายิ่งกว่ากะเพราใส่พริกร้อยเม็ด มือน้อยขยุ้มผ้าห่มไว้แน่น รู้สึกสนุกซะงั้น..
ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์
โมบายใช้ชีวิตตามปกติ แม้ข้างห้องยังคงปาร์ตี้เสียงดังไม่เกรงใจใคร แต่อย่างน้อยเขาก็ดูเป็นคนมีน้ำใจ ถึงเวลาจ่ายค่าเช่า คนเฝ้าอพาร์ทเมนท์ออกใบเสร็จให้ พ่อกับแม่ทำงานหนักจนแทบไม่มีเวลากลับมาพักที่ห้องด้วยซ้ำไป เหลือเพียงลูกสาวต้องตั้งใจเรียนตามหน้าที่และแบกความหวังครอบครัวเอาไว้
"อย่านะ! กริ๊ดดดด" ตัวเล็กกระเด้งลุกออกจากเตียง โทรศัพท์มือถือเครื่องละห้าพันบาทพี่ใช้มาหลายปีตอนนี้พังดับสนิท เพราะราคาถูกระยะการใช้งานจึงน้อยนิดแถมเคยนำไปซ่อมหลายครั้งจนท้อ พอหยิบใบธนาคารเปิดดูยอดเงินฝาก ก็เหลือเพียงน้อยนิด
แกร๊ก
เปิดประตูออกจากห้องพบเจอกับโค้กกำลังกลับมา โมบายถามเสียงใส "ไปเรียนมาหรือคะ"
"ใช่ แล้วทำไมวันนี้หนูกลับไวจัง"
"หนูไม่ได้ไปเรียนค่ะ อาจารย์ติดธุระ"
"กำลังจะออกไปไหนเหรอ"
"ไปหาซื้อโทรศัพท์ เครื่องนี้ของหนูพังแล้ว พี่พอจะรู้จักร้านที่ราคาสักสองสามพันไหมคะ"
ห้างสรรพสินค้า
ศูนย์ i phone
"พี่" โมบายดึงเสื้อของโค้กสะกิดแรง "นี่มันร้านโทรศัพท์มือถือยี่ห้อดังนี่นา ราคาเริ่มต้นหมื่นกว่าบาท!"
"ใช่ พี่ก็ใช้ยี่ห้อนี้นะ รุ่นใหม่ล่าสุด"
"รุ่นใหม่..ที่ราคาเหยียบแสน?!"
"อยากได้ไหม เอาสีชมพูน่าจะเหมาะกับหนู"
"เดี๋ยวนะคะ! พี่ลืมหนูพูดหรือเปล่าเนี่ย บอกว่าจะซื้อโทรศัพท์มือถือเครื่องละสองพันหรือสามพันบาท"
"ใช้ของถูกไม่นานเดี๋ยวก็พัง พี่ซื้อเครื่องใหม่ให้เลย เอาแบบใช้ได้นานๆ ถ้าเทียบระยะเวลาถือว่าประหยัด"
โค้ก ยืนเลือกโทรศัพท์มือถือยี่ห้อดัง อ่านคุณสมบัติที่คู่ควรพร้อมกับสีสันที่น่ารักเหมาะสำหรับผู้หญิง โมบายตกใจเมื่อรู้ว่าเขาจะออกค่าใช้จ่ายซื้อโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ให้ โคตรสายเปย์!
แต่เนื่องด้วยนิสัยขี้เกรงใจ โมบายจึงไม่อยากรับเอาไว้ รีบพูดเสียงดัง "ถ้าอย่างนั้น..หนูผ่อนจ่ายที่พี่นะคะ"
"หมายถึงให้พี่ซื้อให้ก่อน แล้วจะผ่อนคืนทีหลัง?"
"ใช่ค่ะ หนูลำบากใจถ้าพี่จะซื้อให้เลย แต่หนูขอคืนเป็นเงินก้อนทีเดียว แต่ระหว่างเก็บเงิน ทุกเดือนหนูจะจ่ายดอกให้พี่เพื่อให้ไม่เป็นการเอาเปรียบ"
"ได้ แต่พี่ขอไม่รับดอกเป็นเงินนะ"
"แล้วพี่จะให้หนูจ่ายดอกยังไง?"
"เอางี้..ถ้าพี่เรียกให้มาหาเมื่อไหร่หนูต้องมา ถือว่าเป็นพันธสัญญาระหว่างเรานะ จนกว่าหนูจะเก็บเงินก้อนแล้วคืนทั้งหมดให้พี่"
พนักงานเดินเข้ามาทำตามหน้าที่ถามไถ่ลูกค้า
"ลูกค้าสนใจรุ่นอะไรพิเศษค่ะ"
"ผมขอราคาที่แพงที่สุดในร้านครับ สีชมพู"
- ผู้เขียน
